Wie laatst lacht...

Vrijdagavond een rondje gaan lopen. De buurjongens stonden gniffelend toe te kijken bij mijn vertrek maar bij mijn terugkeer een half uur later was er toch al iets meer bewondering te bespeuren. Eentje heeft zich zelfs voorgenomen om eens mee te gaan lopen. Right, net wat mijn fragiele zelfbeeld nodig heeft, een 14-jarige loopcompagnon die mijn bejaarde looptempo aan de galg praat. Al is mijn liefste er van overtuigd dat ik zo'n knaapje rauw bij het ontbijt opvreet met huid en haar, laat staan bij een ronde van 5 km. Ik laat hem maar in de waan. Toch mooi als je liefste zo bewonderend over je kunde denkt! :-)

Vanavond de derde week start-to-run in Berlare. Vorige week begon de oorspronkelijke groep al uit te dunnen. Benieuwd hoeveel er vanavond van de 64 ingeschrevenen overblijven. Het menu is nog een lachertje: achtereenvolgens 1, 2 en drie keer 3 minuten lopen. Rond het voetbalveld. Jaja, mijn leven is zoooooooo spannend!

Gezwinde zwaai,

Linneke

Reacties

Martha zei…
Nou ik denk dat je lief nog wel eens gelijk zou kunnen hebben. Het jongere grut mag dan wellicht wat sneller lopen zij houden het zeker niet lang vol, dat komt pas met de jaren :-)
1 oktober 2007 om 11:17
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

Afbeelding
Dit verhaal begint midden maart 2018. Een mamapoes op de dool besluit een nestje kittens te krijgen in een stalling achter een café. De alerte cafébaas merkt op 31 maart dat de mamapoes verdwenen lijkt en dat het nestje hulpeloos alleen is achtergebleven. Hij contacteert het asiel en ze besluiten nog even af te wachten, in de hoop dat de mama toch nog terugkeert. Op 1 april blijken 2 kittens de kille nacht niet overleefd te hebben dus het asiel grijpt in en brengt het overblijvende drietal onder bij een kattenpleeggezin. De kittens worden Fanta, Sprite en Icetea gedoopt, als knipoog naar hun geboorteplaats aan het café. Een paar dagen zweven ze tussen leven en dood, terwijl ze moeten leren drinken van een flesje. Maar het blijken drie vechtertjes en ze overleven hun bikkelharde start. Ze blijken gelukkig beland in een heus kattenparadijs, waar ze dag na dag verder aansterken en uitgroeien tot speelse en sociale katjes. Na een paar weken mogen we als potentieel adoptiegezin op bezoek,
Meer lezen

Leren zwijgen ...

Ik moet leren zwijgen. Dringend. Maar soms kan ik me gewoon niet bedwingen en lever ik ongevraagd commentaar. En dat wordt meestal niet in dank afgenomen. Ik heb daarover in het verleden al een paar staaltjes geschreven, tot jullie grote vermaak ... ( denk maar aan deze - of beter nog deze - en laten we vooral deze niet vergeten ). Vroeger liet ik enkel mijn blik spreken maar ook dat zorgde soms voor agressieve reacties. Maar nu kan ik zelfs mijn mond niet meer houden ... Gisteren gezinsgewijs naar een fastfoodtent gegaan want mijn liefste had een onbedwingbare trek in een burger. Zoonlief dook meteen in de binnenspeeltuin terwijl ik toekeek met dochterlief. Midden in de speeltuin zat een tweejarige peuter met frietjes en een potje mayonaise smaakvol te eten en te kliederen. Vond ik niet meteen een goed idee want vooral peuters smeren en morsen overal eten, en dan vooral sausjes, en daar rollebollen al die andere kinderen dan doorheen. Maar ik zweeg. Een andere moeder sprak de mayo
Meer lezen

14 juni

Afbeelding
Vandaag net één jaar geleden liep de zusterliefde tussen Fanta en Sprite, na meer dan één jaar, compleet onvoorzien en totaal onherstelbaar op de klippen. Tot die dag leefden we samen in het kattenparadijs. Maar plots, van de ene dag op de andere, was het voorbij . Sindsdien leven ze elk hun eigen leven, zo ver mogelijk van elkaar verwijderd. En ontplooien ze zich elk op hun manier. Sprite is onze transgenderkat , met geen greintje valsheid in haar gespierde lijf. En dan Fanta : sindsdien zo hypersensitief dat we haar moeten afschermen van alle prikkels. Na het plaatsen van een binnendeur tussen boven- en benedenverdieping, zodat ze totaal niet meer met elkaar in contact konden komen, leek Fanta eventjes rust te vinden in haar hoofd. Maar na een paar maanden huiselijke vrede ging het weer steil bergaf met haar. Vooral het wildplassen escaleerde van eens om de zoveel weken tot elke dag meermaals. Alles was opnieuw een trigger voor haar. Een onhoudbare situatie dus. Zodat we de besliss
Meer lezen