Een meter hoog zelfvertrouwen
Zoonlief gaat één week naar school en zijn zelfstandigheid is plots met een schok vergroot. Deed hij tot voor een week zijn jasje uit, dan liet hij het vallen waar hij stond zonder nog op of om te kijken. Nu hangt hij het braaf over zijn arm en houdt het zo netjes bij zich. Ik voel me plots geen op hol geslagen mijnenveger meer als ik hem overal achterna loop. :-)
Ander voorbeeld. Deed hij ons tot voor kort kond van zijn ontwaken met een luidkeelse 'MAMAAAAAAAAAAAA, IKKE WAKKE!!!!!!!!!' om braaf te wachten op de aangeroepene om hem uit bed te halen, nu overvalt hij ons geluidloos door zelf zijn kamer uit te sluipen en plots naast ons te staan. Onze gemoedrust tijdens zijn dutjes is meteen een pak gedaald...
Niet alle huisgenoten vinden dat metertje hoog zelfvertrouwen echter zo leuk en ontroerend. Jambo heeft beslist dat het kleine ettertje na 2.5 jaar peuterschrikbewind nu stilaan mag opkrassen. Om haar eisen kracht bij te zetten, werkt ze sinds een paar dagen als een sprinklersysteem. Ons verandaraam was de eerste 'target'. Een sopje en dat was weer vergeten en bedekt met de mantel der liefde. Ik was toen nog naief in de veronderstelling dat het een poezen'ongelukje' was of misschien een reactie op het frequente egelbezoek. Maar dit weekend was het boekentasje van zoonlief het mikpunt van haar sproeiwerkzaamheden en dat vinden we plots heel wat minder leuk.
Jammer genoeg zijn de dames nu beiden gestraft door mijn liefste want tot nader order mogen de poezen het huis niet meer in en beperkt hun overdekte terrein zich tot de veranda. Ik begrijp zijn reactie wel want vind het ook lastig om er steeds over te waken dat niets op de vloer staat of ligt dat een onverhoopte douche zou kunnen krijgen. Maar anderzijds vind ik het best jammer voor hen want ze hebben al zoveel aandacht moeten inboeten de voorbije jaren, nu worden ze nog wat meer uit het huishouden gezet. Iemand tips om een hardleers poezebeest betere manieren te leren ?
Poezelige zwaai,
Linneke
Ander voorbeeld. Deed hij ons tot voor kort kond van zijn ontwaken met een luidkeelse 'MAMAAAAAAAAAAAA, IKKE WAKKE!!!!!!!!!' om braaf te wachten op de aangeroepene om hem uit bed te halen, nu overvalt hij ons geluidloos door zelf zijn kamer uit te sluipen en plots naast ons te staan. Onze gemoedrust tijdens zijn dutjes is meteen een pak gedaald...
Niet alle huisgenoten vinden dat metertje hoog zelfvertrouwen echter zo leuk en ontroerend. Jambo heeft beslist dat het kleine ettertje na 2.5 jaar peuterschrikbewind nu stilaan mag opkrassen. Om haar eisen kracht bij te zetten, werkt ze sinds een paar dagen als een sprinklersysteem. Ons verandaraam was de eerste 'target'. Een sopje en dat was weer vergeten en bedekt met de mantel der liefde. Ik was toen nog naief in de veronderstelling dat het een poezen'ongelukje' was of misschien een reactie op het frequente egelbezoek. Maar dit weekend was het boekentasje van zoonlief het mikpunt van haar sproeiwerkzaamheden en dat vinden we plots heel wat minder leuk.
Jammer genoeg zijn de dames nu beiden gestraft door mijn liefste want tot nader order mogen de poezen het huis niet meer in en beperkt hun overdekte terrein zich tot de veranda. Ik begrijp zijn reactie wel want vind het ook lastig om er steeds over te waken dat niets op de vloer staat of ligt dat een onverhoopte douche zou kunnen krijgen. Maar anderzijds vind ik het best jammer voor hen want ze hebben al zoveel aandacht moeten inboeten de voorbije jaren, nu worden ze nog wat meer uit het huishouden gezet. Iemand tips om een hardleers poezebeest betere manieren te leren ?
Poezelige zwaai,
Linneke
Reacties
poetsen...