The end is near...

De laatste dag van mijn zomervakantie is alweer aangebroken, of zeg maar: afgelopen... Of hoe snel het toch steeds gaat.

De voorbije dagen stonden vooral in het teken van 'ons' vierjarig bestaan, van mijn liefste en mij dus. Als verrassing heb ik een paar weken geleden met zoonlief een fotosessie laten maken in het geniep. Een unieke ervaring van een half uurtje waarbij zoonlief achtereenvolgens mocht pronken met teddybeer, zitkubus, bokshandschoenen en tal van andere ornamenten. Gelukkig klikte het goed met de fotograaf en was hij dus niet verlamd door verlegenheid maar werkte hij meteen mee als een door de wol geverfde mannequin. Uit de reeks foto's werden daarna de acht beste gekozen en koos ik de allerbeste uit voor vergrotingen om in onze woonkamer op te hangen. Het resultaat mag gezien zijn en ik ben dan ook beretrots op mijn fotomodel. Ik heb wel twee weken hard op mijn tanden moeten bijten om het project geheim te houden want dat is niet meteen mijn sterkste kant, maar het is toch gelukt. Toen mijn blij verraste liefste op onze 'verjaardag' thuis kwam, stond hij meteen oog in oog met het bewijsmateriaal. En verder heb ik vooral nog veel genoten van de tijd met zoonlief en mijn liefste. In de tuin, buiten met de buurkinderen, blokken bouwen binnen als het regende, naar de dierentuin, ... Een rijkgevulde vakantie dus. En het heeft vooral duidelijk gemaakt dat zoonlief echt wel klaar is voor de school. Hij is grotendeels zindelijk, kan al goed praten en zoekt steeds meer contact met andere kinderen. Tijd dus voor mama om hem stukje voor stukje los te laten om zijn ontdekkingsreis naar de wereld en het leven verder te zetten... En mama? Die is ook wel klaar om terug aan de slag te gaan. Er ligt alvast een hoge berg op me te wachten, hopelijk wordt het geen calvarieberg... :-)

Werklustige zwaai,

Linneke