Het Geluid
Fervente Q-luisteraars zullen bij deze titel meteen glanzende eurotekens in de ogen krijgen maar ik moet hen helaas teleurstellen, het gaat niet over 'dat' geluid. Wel gaat het over 'Het Geluid' van zoonlief.
Aangezien onze nieuwe buren pas midden juli komen, leek het ons de perfecte timing om zoonlief nog eens te trakteren op een sessie slaaptraining aangezien het de voorbije weken weer de spuigaten uitloopt en we vanaf nu een paar weken niet moeten vrezen voor boze buren die s nachts op de muur bonken omdat zoonlief teveel kabaal maakt.
Voor de niet-kenners: de kiekeboemethode (slaaptraining) betekent dat we hem gecontroleerd laten huilen. Als zoonlief begint te huilen s nachts, reppen we ons niet meteen naar hem maar wachten vijf minuten. Pas dan gaan we naar hem maar nemen hem niet uit bed, geven hem geen drinken, geen knuffels, geen aandacht, geen verhaaltje etc. Gewoon even zeggen dat we er zijn en dat hij moet slapen om dan meteen weer buiten te gaan. Huilt hij nog, terug vijf minuten wachten en hetzelfde scenario.
De eerste twee keren liep het redelijk goed vannacht want na een korte huilpartij sliep hij weer voort maar de derde keer veranderde hij het geweer van schouder. Ik merkte dat hij zich steeds meer opwond en toen ik uiteindelijk toch maar weer opstond, hoorde ik 'Het Geluid'. Met drie sprongen was ik bij hem en rukte hem uit bed, net op tijd om zijn bed grotendeels - maar niet helemaal - te sparen van zijn kots. Typisch! Mocht ik midden in de nacht weer het bed verversen, hem wassen en een verse pyama aantrekken, de vloer dweilen, ... en vooral hem flink op zijn donder geven... *donderwolkgezicht* *zucht*
Nadien lag ik nog twee uren te daveren van boosheid in bed omdat hij ons op die manier zo blijft manipuleren. Als we het hebben over het slaapprobleem van zoonlief, krijgen we telkens de goede raad hem gewoon te laten huilen. Maar als je dan weet dat hij zich opwindt tot overgeven toe, dan lijkt die taktiek me toch niet zoveel efficiënter dan gewoon maar opstaan om hem te sussen en na een minuut weer in bed te kunnen kruipen. En zo bewijst zoonlief nog maar eens dat kotsen gewoon een taktisch spelletje is waarmee hij zijn mama en papa lekker zijn zinnetje kan laten doen.
Gemanipuleerde zwaai,
Linneke
Aangezien onze nieuwe buren pas midden juli komen, leek het ons de perfecte timing om zoonlief nog eens te trakteren op een sessie slaaptraining aangezien het de voorbije weken weer de spuigaten uitloopt en we vanaf nu een paar weken niet moeten vrezen voor boze buren die s nachts op de muur bonken omdat zoonlief teveel kabaal maakt.
Voor de niet-kenners: de kiekeboemethode (slaaptraining) betekent dat we hem gecontroleerd laten huilen. Als zoonlief begint te huilen s nachts, reppen we ons niet meteen naar hem maar wachten vijf minuten. Pas dan gaan we naar hem maar nemen hem niet uit bed, geven hem geen drinken, geen knuffels, geen aandacht, geen verhaaltje etc. Gewoon even zeggen dat we er zijn en dat hij moet slapen om dan meteen weer buiten te gaan. Huilt hij nog, terug vijf minuten wachten en hetzelfde scenario.
De eerste twee keren liep het redelijk goed vannacht want na een korte huilpartij sliep hij weer voort maar de derde keer veranderde hij het geweer van schouder. Ik merkte dat hij zich steeds meer opwond en toen ik uiteindelijk toch maar weer opstond, hoorde ik 'Het Geluid'. Met drie sprongen was ik bij hem en rukte hem uit bed, net op tijd om zijn bed grotendeels - maar niet helemaal - te sparen van zijn kots. Typisch! Mocht ik midden in de nacht weer het bed verversen, hem wassen en een verse pyama aantrekken, de vloer dweilen, ... en vooral hem flink op zijn donder geven... *donderwolkgezicht* *zucht*
Nadien lag ik nog twee uren te daveren van boosheid in bed omdat hij ons op die manier zo blijft manipuleren. Als we het hebben over het slaapprobleem van zoonlief, krijgen we telkens de goede raad hem gewoon te laten huilen. Maar als je dan weet dat hij zich opwindt tot overgeven toe, dan lijkt die taktiek me toch niet zoveel efficiënter dan gewoon maar opstaan om hem te sussen en na een minuut weer in bed te kunnen kruipen. En zo bewijst zoonlief nog maar eens dat kotsen gewoon een taktisch spelletje is waarmee hij zijn mama en papa lekker zijn zinnetje kan laten doen.
Gemanipuleerde zwaai,
Linneke
Reacties
Onze onrustige zoon heeft al een hele resem dokters en andere 'helpers' zien passeren: kinderarts, ostheopaat, kinesist, homeopaat, voetreflexoloog... maar steeds zonder veel baat.
Met de slaaptraining hebben we tot nu toe al het meeste resultaat geboekt.
Al hou ik mijn ogen en oren wel open voor nog andere technieken.