een kleine velooke met dikke bandekes

Weken geleden kochten we zoonlief een fonkelnieuwe kinderfiets. Een stoer, zwart 'klein velooke met dikke bandekes'. Hij was er best trots op maar de functie van een fiets ontging hem tot op zekere hoogte. Terwijl zijn plastic loopfietsje (de meest rendabele 7 euro ooit!) al kilometers heeft vermalen en we hem op zijn driewieler al lichtjaren hebben moeten voortduwen, bleef zijn kinderfiets werkeloos aan de kant staan.

Een paar weken geleden kwam er plots schot in de zaak want zoonlief vond het ineens leuk om met zijn fiets aan de hand rond te crossen. Onze aansporingen om ook eens OP de fiets te gaan zitten, bleven voor dovemansoren bestemd.

Dit weekend liep hij ook weer naast de fiets te rennen en te springen, terwijl ik verstrooid met de buurvrouwen aan het kletsen was. En toen ik een minuutje later weer naar hem keek, viel mijn mond open. Meneer was zelf zomaar op zijn fiets geklommen en fietste alsof hij nooit iets anders had gedaan... Typisch, als je even niet oplet, worden ze plotsklaps nog wat groter!

Reacties

Martha zei…
Ja dat zijn mooie momenten, alles heeft een tijd...

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

De verjaardagsvloek ...

14 juni