Ouderschap bij nacht en ontij...


DSC01000, originally uploaded by linnekevw.

Mijn moederschap draait de laatste maanden aanzienlijk minder (nachtelijke) overuren. Daarmee bedoel ik niet de ettelijke keren die ik uit bed mocht en mag springen om zoonlief te troosten, te sussen en weer tot inslapen aan te zetten. Daarmee bedoel ik mijn overijverige moederchromosomen en –genen die vooral in de periodes van oververmoeidheid overuren draaiden.

Ik herinner me nog goed de talloze keren tijdens het eerste jaar dat ik s nachts bruusk het hoofdkussen vanonder mijn slapende liefste trok, in de vaste en panische overtuiging dat ik tijdens het borstvoeden in slaap was gevallen en dat mijn liefste op zoonlief was gerold... Na de borstvoedingsperiode kwam een nieuw tijdperk, versterkt naarmate zoonlief beter kon kruipen of stappen. Toen schrok ik menige keer wakker terwijl ik naast ons bed stond en het grote licht aanknipte, er vast van overtuigd dat zoonlief op onze slaapkamerdeur was geklommen en er af zou vallen. Mijn liefste heeft dus meermaals slaapdronken mogen vragen wat er nu weer scheelde met als antwoord een verwarde uitleg over vallende peuters en kamerdeuren. Ik ben er quasi zeker van dat ook mijn liefste zich die nachten nog al te goed kan herinneren. Ook het nachtelijk vaderschap is dus duidelijk geen lolletje !

Intussen is dat alles evenwel verleden tijd en wenden we nu geslepen trucjes aan om zoonlief ‘s morgens tot langer slapen te verleiden want zijn biologische klok staat wel héél vroeg geprogrammeerd. Zijn Nijntjesklok bleek een groot succes, in het begin alvast. De eerste weken wachtte hij braaf tot 6u45, het uur waarop Nijntje opstaat, om ons luidkeels te melden dat ‘Nijntje wakke, Sjanco wakke !!!’. Nu hij zijn wekker al wat beter kent, durft hij ‘Nijntje’ al eens een handje helpen met wakker worden en zijn we er dus weer aan voor de moeite…

Overtroefde zwaai,

Linneke

Reacties

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

De verjaardagsvloek ...

14 juni