OLE OLE OLE

Fier als een gieter met spierpijn kan ik melden dat ik gisteren met vlag en wimpel voor de looptest ben geslaagd. Vanaf nu ben ik dus (terug) een volle 5 kilometerloper. Op drie juni krijg ik mijn getuigschrift dus dan heb ik alvast een bewijs voor het nageslacht.

Aangezien we blijkbaar een sterke groep lopers waren, worden we nu warm gemaakt om te gaan voor de 10 kilometer. Op 15 weken tijd zouden ze ons hiervoor willen klaarstomen. Ik twijfel nog. Lopen moet vooral leuk blijven en 10 kilometer begint me al iets teveel naar competitie en wedstrijden te ruiken, en dat ligt me nu eenmaal niet. Dat zou ook betekenen dat ik nog eens 15 weken twee avonden per week mijn liefste en zoonlief achter moet laten. Mijn liefste was al blij met de gedachte dat mijn looptraining was afgelopen. Toen ik hem vertelde dat ze over twee weken starten met een vervolgtraining was zijn teleurstelling dan ook bijna meetbaar. Niet dat hij me zou tegenhouden, daarvoor is hij zelf veel te sportief, maar ik begrijp hem wel.

Waarschijnlijk zal ik dus gewoon op eigen houtje verder blijven lopen. Ik heb trouwens een leuk traject van 5 km ontdekt - langs de dijk en waterkant dus ver weg van de meewarige blikken van buren vol leedvermaak.

Tevreden zwaai,

Linneke












Reacties

Martha zei…
Ha Linneke, ik voel me gans ontlurkt en vrij genoeg me op je blog te bewegen. je schrijft hartstikke leuk en ik ben verbaasd dat er zo weinig reacties zijn, jammer! vanaf nu ben ik voornemens hier vaker te komen. Ciao
Eva zei…
hoezo 15 km ruikt naar competitiviteit?? Dat ruikt naar excuses ja! Tssss.
Linneke zei…
@Eva : VIJFTIEN kilometer ? Er zijn van die mensen die nooit tevreden zijn... Ik ben al blij dat ik 5 km kan strompelen zonder op mijn bek te gaan...

@Mike : welkom ! Het is inderdaad onbegrijpelijk dat ik zo weinig reacties krijg... Een groot miskend talent, parels voor de zwijnen etc, nietwaar! :-) :-)

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

14 juni

Leren zwijgen ...