Moeder drilsergeant
Sinds kort is me opgevallen dat ik heel bedreven ben geworden in het gebruik van ultrakorte zinnen die meestal amper twee woorden beslaan, vooral in de communicatie met onze snotneus. Met de regelmaat van de klok galmt het door het huis : niet doen ! pas op ! op je potje ! blijf daaraf ! hou op ! sta stil ! wees voorzichtig ! kom mee ! Het ouderschap als militair trainingskamp. Mijn zoon heeft het dus niet erg getroffen met zijn moeder ; een drilsergeant is er een mietje bij vergeleken.
Ik ben ook nog eens principieel in mijn opvoedregels. Er zullen niet zoveel tweejarigen rondlopen die nog steeds enkel water en heel soms een beetje fruitsap mogen drinken, die ongezoete rijstwafels als versnapering krijgen voorgeschoteld en geen dag kunnen ontsnappen aan verse groenten en fruit. Gelukkig hebben we een inschikkelijke zoon die al mijn regels ook nog eens lijkt te appreciëren want hij zou moorden begaan voor een rijstwafel, komt om te haverklap water vragen en slaagt er zelfs in om een welgemeende ‘lekker’ te zeggen, intussen over zijn buikje wrijvend, bij het nuttigen van deze rijstwafel&watercombinatie.
Mijn kookpot kan helaas op heel wat minder animo rekenen al was dat pakweg een jaar geleden nog heel anders. Toen mocht ik hem voorschotelen wat ik wou, steeds ging dat mondje open voor ‘meer’ en ‘nog’… En als ik de ervaringsdeskundigen mag geloven, is dit pas het begin en zal hij steeds minder lusten. Ik vermoed dat mijn driloefening dus nog zal uitbreiden met het flukse ‘eet verder' !
Een drilzwaai,
Linneke
Ik ben ook nog eens principieel in mijn opvoedregels. Er zullen niet zoveel tweejarigen rondlopen die nog steeds enkel water en heel soms een beetje fruitsap mogen drinken, die ongezoete rijstwafels als versnapering krijgen voorgeschoteld en geen dag kunnen ontsnappen aan verse groenten en fruit. Gelukkig hebben we een inschikkelijke zoon die al mijn regels ook nog eens lijkt te appreciëren want hij zou moorden begaan voor een rijstwafel, komt om te haverklap water vragen en slaagt er zelfs in om een welgemeende ‘lekker’ te zeggen, intussen over zijn buikje wrijvend, bij het nuttigen van deze rijstwafel&watercombinatie.
Mijn kookpot kan helaas op heel wat minder animo rekenen al was dat pakweg een jaar geleden nog heel anders. Toen mocht ik hem voorschotelen wat ik wou, steeds ging dat mondje open voor ‘meer’ en ‘nog’… En als ik de ervaringsdeskundigen mag geloven, is dit pas het begin en zal hij steeds minder lusten. Ik vermoed dat mijn driloefening dus nog zal uitbreiden met het flukse ‘eet verder' !
Een drilzwaai,
Linneke
Reacties