Het schuldgevoelmonster !

Ik zit al een hele (voormid)dag met een huizenhoog schuldgevoel op het werk. Vanmorgen een aanvaring gehad met zoonlief. Alles liep gesmeerd totdat ik zijn kleren wou aantrekken. Meneer was het niet eens met de gang van zaken en probeerde te ontsnappen. Toen ik hem met zachte dwang toch een broek wou aantrekken, haalde hij zijn trucje van het overgeven uit. Een heel doeltreffend trucje als je net een fles van 350 ml melk uit hebt... Hoe hij het doet, is me een raadsel, maar hij kan dus echt overgeven als hij wil. Mocht ik dus beginnen dweilen en nieuwe kleren aantrekken. Dat was er net over, in de obligate ochtendrush om tijdig buiten en op het werk te geraken.

Zoonlief mocht verdere liefkozingen en troetelnaampjes dus vergeten maar kreeg zonder veel poeha verse kleren aan (plots was er geen protest meer) en vloog in zijn autostoel. Ook bij de onthaalmoeder was het afscheid kort en zakelijk, want mama was supergehaast en nog altijd ontstemd.

Maar wat raad je... Ik ben nog maar pas weg of op het autoraampje tikt het 'Schuldgevoelmonster'. Ik kon me plots levendig inbeelden hoe verloren B. zich moet voelen omdat ik plots ben weggegaan zonder een laatste knuffel, hoe triest hij is omdat zijn mama zo boos op hem was. Zo was het toch in mijn kindertijd , toen verging de wereld voor me als mijn moeder boos of triestig was. En ergens projecteer ik dat dan op hem. Maar hem kennende, kan het hem eigenlijk geen lor schelen of we boos, verdrietig, ... zijn. Dat was steeds al zo. Branco de Onaantastbare. Hij is vast al lang vergeten dat er een incident was en is vanavond weer zijn ongenaakbare maar innemelijke zelf. En om dat Schuldgevoelmonster te bezweren, zal ik hem dan wel een extra knuffel geven. Iedereen tevreden...

Schuldoverladen zwaai,

Linneke

Reacties

Anoniem zei…
Hallo Linda,

't Was lang geleden dat ik jouw blog gelezen heb. Toch wel leuk om eens een kijkje in iemands leven te kunnen nemen. Vooral ook omdat er zoveel herkenbare dingen in staan.
Ben zelf ook beginnen lopen. Mijn sportieve ik kwam naar boven en ik wou niet onderdoen voor de buurman. Meteen 5km gelopen en twee dagen later terug 5km. Resultaat... pijnlijke knie en rug. Waarschijnlijk overbelast. Tsja, ik ben geen 18 meer (hoewel mijn hoofd er soms anders over denkt).

Groeten,

Luc
Linneke zei…
Waaaw, chapeau ! Meteen al vijf kilometer in de benen - hoe stijf die nadien ook mogen zijn, je mag er toch trots op zijn ! Zelf ben ik nog maar bezig aan de opbouw. Eind mei zou ik ook in staat moeten zijn om jou en je buurman bij te benen. :-)
Tot zaterdag !

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

De verjaardagsvloek ...

14 juni