Afscheid van babyland

Het arsenaal stickertjes en stempeltjes op de vroeger zo blanco keukenkasten ten huize Bollewerk groeit gestaag aan. Zoonlief slaagt er in om onze pamperfactuur gevoelig te laten dalen door zijn potje met de regelmaat van de klok van inhoud te voorzien. Zelf ’s nachts houdt hij zijn blaastraining vol want net voor hij in bed gaat, wil hij nog eens plassen en als hij ’s morgens opstaat is zijn luier meestal kurkdroog – om dan wel meteen een flinke donatie aan potjesland te geven. Ik ben alvast zwaar onder de indruk dat hij hier op zo korte tijd in slaagt !

Stilaan bereidt hij zich dus – onbewust – voor op zijn eerste kleuterklasje. En ik verbaas me steeds meer over de vorderingen die hij maakt. Zijn woordenschat breidt uit – uitspraken als ‘stoute mama’ inclusief – en hij wordt steeds ondernemender – met talloze builen, blauwe plekken en schrammen tot gevolg… Gisteren nog maar is hij overkop gegaan met zijn loopfietsje, met de obligate bloedende lip tot gevolg en vanmorgen een knoert van een dikke onderlip (zie foto). Mijn kwetsbaar en rozigrustig babytje verdwijnt steeds verder naar de achtergrond onder het geweld van een kamikazepeuter. Ik bereid me mentaal stilaan voor op mijn eerste bezoek aan de dichtstbijzijnde spoeddienst.

Sticker- en pleisterklevende zwaai,

Linneke