Sabotage !

Zoals trouwe lezers weten, ben ik vorige week maandag gestart met het start-to-run-programma in Wichelen. Ik heb peentjes gezweet bij mijn aanloop ernaartoe – oh boy, hopelijk maak ik me niet hopeloos belachelijk als vleesgeworden schommel - maar het blijkt allemaal best mee te vallen. Tot nu toe – halfweg de tweede week - is er nog geen druppel zweet gevloeid. De eerste week startten we met een twintigtal aspirant-lopers vol goede moed, deze week zijn we al met bijna veertig ! En de goede moed blijft momenteel nog intact want de organisatoren gaan voor de langzaam aan-aanpak. Het trainingsschema doet evenwel vermoeden dat de piste er over een paar weken na de training iets meer als een slagveld zal uitzien, maar laten we het van week tot week bekijken…

De eerste week bewees nochtans hoe het moederschap soms mooie plannen doorkruist. Mijn voornemen om elke maandag en woensdag de loopschoenen aan te trekken, strandde al op woensdag. * wijst met beschuldigende vinger naar zoonlief * Branco presteerde het om ‘s ochtends springlevend bij oma te gaan en ‘s avonds halfdood huiswaarts te keren met 39° koorts, buikpijn, oorpijn… Maar na een doktersbezoek (zie bericht hieronder) bleek de halfdode nog niet zo terminaal en de dag erop galmde zijn stem alweer bij het krieken van de dag door het huis. Als iemand interesse heeft in een tweedehands wekker, geef je maar een seintje ! Die van ons staat toch al twee jaar nutteloos te wezen…