Potjestraining voor dag en dauw

Vannacht om 00u30 galmt een ruitendaverend “mamaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!” door het huis. Zoonlief heeft een verstopte neus en ik mag die dus spoelen. Als we dan toch beneden zijn, vindt hij dat ik maar meteen ook zijn luier kan verversen. Ik heb zijn luier nog maar pas losgemaakt of hij springt recht en sprint naar zijn potje. Nog geen minuut later toont hij me enthousiast het resultaat : een plas om U tegen te zeggen ! Ik sta even in beraad of ik ook s nachts voor de hele ceremoniële rimram moet gaan maar aangezien hij zichzelf trakteert op een daverend applaus en minstens hetzelfde van mij verwacht, is dat blijkbaar geen echte vraag. Dus : potje legen in de WC en uitspoelen, Branco mag doortrekken, en dan het obligate stempeltje op de hand en zelfgekozen stickertje op de dikke duimenkaart. Ook daarna is hij nog altijd zo opgewonden door zijn eigen plasprestatie dat ik hem slechts met veel moeite terug in bed krijg. Wat hem betreft, had de nieuwe dag al mogen beginnen !

We zijn dus begonnen met de potjestraining. Maandag leverde dat vijf natte broeken op bij de onthaalmoeder maar dinsdag had hij maar één ongelukje meer. Al wil dat natuurlijk nog niet zoveel zeggen. Het is heel goed mogelijk dat hij vandaag zijn buik vol heeft van dat hele potjesgeklooi en de volgende weken weer lustig een berg luiers vult. Maar intussen prijzen we hem zoveel mogelijk de hemel in om zijn potjesliefde aan te wakkeren. Omkoperij op peuterniveau...

Trotse moederzwaai,

Linneke

Reacties

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

De verjaardagsvloek ...

14 juni