In de hoek !
Nu ik zelf de eer en het genoegen heb om als ouder mijn koppige peuter al eens naar ‘De Hoek’ te verbannen als hij het werkelijk te bont maakt, moet ik veel terugdenken aan mijn eigen kindertijd. Mijn zus en ik waren eeuwige strijders en soms werd het mijn nochtans met engelengeduld bezeten moeder toch eens te veel en vlogen we in ‘De Hoek’, elk een andere weliswaar.
Ik heb dat enkel nooit ervaren als een straf. Met mijn gulle fantasie begon ik met mijn vingers de motieven van het behang te volgen, zag er doldwaze figuurtjes in en begon hele verhaaltjes te spinnen. Ik vond het dan ook meestal jammer als we uit ‘De Hoek’ mochten want mijn verhaaltjes waren nog lang niet uitgespeeld… Of mijn zus met evenveel plezier aan die hoekige intermezzo’s terugdenkt, is maar de vraag en of mijn moeder ooit heeft beseft dat haar gesel eerder een streling voor me was, weet ik evenmin. Zo slim was ik wel om dat voor mij te houden.
Tot nu toe heb ik ook niet het gevoel dat Branco ‘De Hoek’ werkelijk als straf ervaart. Soms brult hij zijn straftijd wel eens uit maar meestal begint hij gewoon gekke bekken te trekken en gluurt vanuit zijn ooghoeken om na te gaan of hij effect sorteert. Het is helemaal niet eenvoudig om stoïcijns te blijven als je zo’n vertederend snuitje schuin om het hoekje ziet piepen met lachspetters in de ogen. Maar ik doe mijn best en als het te erg wordt, kijk ik vlug de andere kant op…
Voor de geïnteresseerden even onze huisregels inzake ‘De Hoek’ vermelden : één minuut straftijd per levensjaar (jaja, voor mijn liefste en mij begint dat aardig aan te tikken als we stout zijn geweest) - wie hem in ‘De Hoek’ zet, haalt hem er ook weer uit – als hij uit ‘De Hoek’ mag, krijgt hij eerst nog eens duidelijk te horen waarom hij stout was… Exacte ‘Hoek’-wetenschap zeg maar.
Straffe zwaai,
Linneke
Ik heb dat enkel nooit ervaren als een straf. Met mijn gulle fantasie begon ik met mijn vingers de motieven van het behang te volgen, zag er doldwaze figuurtjes in en begon hele verhaaltjes te spinnen. Ik vond het dan ook meestal jammer als we uit ‘De Hoek’ mochten want mijn verhaaltjes waren nog lang niet uitgespeeld… Of mijn zus met evenveel plezier aan die hoekige intermezzo’s terugdenkt, is maar de vraag en of mijn moeder ooit heeft beseft dat haar gesel eerder een streling voor me was, weet ik evenmin. Zo slim was ik wel om dat voor mij te houden.
Tot nu toe heb ik ook niet het gevoel dat Branco ‘De Hoek’ werkelijk als straf ervaart. Soms brult hij zijn straftijd wel eens uit maar meestal begint hij gewoon gekke bekken te trekken en gluurt vanuit zijn ooghoeken om na te gaan of hij effect sorteert. Het is helemaal niet eenvoudig om stoïcijns te blijven als je zo’n vertederend snuitje schuin om het hoekje ziet piepen met lachspetters in de ogen. Maar ik doe mijn best en als het te erg wordt, kijk ik vlug de andere kant op…
Voor de geïnteresseerden even onze huisregels inzake ‘De Hoek’ vermelden : één minuut straftijd per levensjaar (jaja, voor mijn liefste en mij begint dat aardig aan te tikken als we stout zijn geweest) - wie hem in ‘De Hoek’ zet, haalt hem er ook weer uit – als hij uit ‘De Hoek’ mag, krijgt hij eerst nog eens duidelijk te horen waarom hij stout was… Exacte ‘Hoek’-wetenschap zeg maar.
Straffe zwaai,
Linneke
Reacties