Start to run
Applaus, applaus... Bibi is er gisteravond in geslaagd om een eigen interpretatie van het start to run-programma weer te geven. Het gaat evenwel niet om het klassieke groepsprogramma maar om een op-eigen-houtje-programma. Al heeft dat eigen houtje er wel toe geleid dat mijn loopschoenen bijna twee jaar geen voet hebben gezien... Maar kom, ik ben vastbesloten mijn leven te beteren : hier en nu !
Al is er veel werk aan de conditiewinkel want ik vrees dat er momenteel nog moet worden gegraven naar die conditie. Een paar maanden geleden leek het zoveel beter te gaan, maar toen had ik wel een gezelschapsdame. Ze heeft intussen helaas afgehaakt - en hetzelfde geldt blijkbaar voor mijn conditie. Na amper 20 minuten met-de-tong-tegen-de-grond-gehuppel door onze schaars verlichte straten, vond ik het welletjes voor deze keer. Ik wil mijn buren graag nog onder ogen durven komen...
Maar het voornemen blijft: elke maandag en woensdag ga ik ervandoor. Bij voorkeur meteen na het werk want als ik eerst naar huis ga, en daar man en zoon aantref, krijgen ze me met geen kniptang meer los van hen...
Hoe dat afloopt, kunnen jullie hier uiteraard op de voet volgen...
Pijnlijk gespierde zwaai,
Linneke
Reacties