Het privacy statement van een belaagde vrouw

6 februari 2007

Als moeder van een tweejarige ontdekkingsreiziger begin ik steeds meer het doelwit te worden van zijn ontembare expansiedrang en decadente exploratiedrift. Adieu privacy, zeg maar !

Aan heel primaire behoeften - zoals een bezoekje aan het toilet - kan ik niet meer voldoen zonder een toeschouwer op de eerste rij die ongevraagd ook nog eens commentaar levert en, nog meer ongevraagd, uitdrukkelijk assistentie wil verlenen bij elke handeling. Ik kan enkel nog met heimwee terugdenken aan de veilige beslotenheid van blinde muren en gesloten deuren uit mijn vorige leven. Positief gevolg van zijn observatie-obsessie evenwel is dat deze mini-Marco Polo steeds meer interesse krijgt in zijn eigen potje...

Een andere dagdagelijkse handeling die hem mateloos blijft boeien, is mijn ochtendritueel van de BH dichthaken. 'Kijken ! Toe doen !' brult hij voor zijn schijnbaar gehoorgestoorde moeder als hij ziet hoe ik aan de slag wil gaan, rent naar mijn rugzijde en staat met open mond toe te kijken hoe ik dat ding ook nu weer foutloos dichtkrijg. Daarna krijg ik een welverdiend applaus en bedenk ik dat hij over twintig jaar de meest geroutineerde man ter wereld moet zijn, met al die prille voorkennis van het functioneren van de BH. Al zal hij die kennis dan vast gebruiken in omgekeerde zin, bij het openhaken van diezelfde niemendalletjes van kant, satijn of wat er in die tijd zoal in de mode zal zijn.

Zijn latere vrouw mag me dus dankbaar zijn - ik ben nu reeds begonnen met het bedreven maken van mijn zoon in essentiële onderdelen van het liefdesspel. In de liefde zal hij alvast geen afknapper zijn door gestuntel en geklooi aan BH-sluitinkjes... Graag gedaan !

Zwaai,

Linneke

Reacties

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

De verjaardagsvloek ...

14 juni