een experiment zoals het leven
Maandag 15 januari 2007.
Aangezien de moderne tijd niet langer aan me voorbij mag gaan en ik mijn naam en faam als communicatie-experte toch enigszins hoog heb te houden, nog maar eens een elektronische inktvlek op het wereldwijde net storten: mijn superdeluxe, hoogsteigen blogspot! Jawel, de 21ste eeuw is eindelijk ook doorgedrongen tot Berlare en mijn stoffige brein.
Ik zal eerst nog een beetje klungelen in de duisternis alvorens ik dit blogspotadres met de buitenwacht deel. Ik mag dan wel in zijn voor kinky experimenten, liefst niet meteen ten koste van mijn fragiele ego...
Om zo'n blog te starten, moet je trouwens stante pede op aartsmoeilijke vragen antwoorden en onomkeerbare beslissingen nemen. Je moet je blog zowaar een naam geven. Aangezien die hopelijk iets langer moet of mag meegaan dan een doorsnee kalverliefde, liet ik me daarbij best niet leiden door tijdelijke oprispingen van wat voor aard ook. Ik heb dan maar teruggegrepen naar een oude liefde uit het verleden: mijn vroegere schrijversroerselen, met mijn nooit voltooide roman 'de onbemande vrouw' als vlaggeschip. Om het onderscheid fictie en realiteit duidelijk te stellen - en geen verkeerde verwachtingen te wekken - heb ik er dan maar 'bemande vrouw' van gemaakt. Met een levensvriend en liefdeszoon, past die benaming wel bij me, vond ik zo...
En hiermee is de toon gezet en deze blog geboren. Veel leesplezier...
Zwaai
Aangezien de moderne tijd niet langer aan me voorbij mag gaan en ik mijn naam en faam als communicatie-experte toch enigszins hoog heb te houden, nog maar eens een elektronische inktvlek op het wereldwijde net storten: mijn superdeluxe, hoogsteigen blogspot! Jawel, de 21ste eeuw is eindelijk ook doorgedrongen tot Berlare en mijn stoffige brein.
Ik zal eerst nog een beetje klungelen in de duisternis alvorens ik dit blogspotadres met de buitenwacht deel. Ik mag dan wel in zijn voor kinky experimenten, liefst niet meteen ten koste van mijn fragiele ego...
Om zo'n blog te starten, moet je trouwens stante pede op aartsmoeilijke vragen antwoorden en onomkeerbare beslissingen nemen. Je moet je blog zowaar een naam geven. Aangezien die hopelijk iets langer moet of mag meegaan dan een doorsnee kalverliefde, liet ik me daarbij best niet leiden door tijdelijke oprispingen van wat voor aard ook. Ik heb dan maar teruggegrepen naar een oude liefde uit het verleden: mijn vroegere schrijversroerselen, met mijn nooit voltooide roman 'de onbemande vrouw' als vlaggeschip. Om het onderscheid fictie en realiteit duidelijk te stellen - en geen verkeerde verwachtingen te wekken - heb ik er dan maar 'bemande vrouw' van gemaakt. Met een levensvriend en liefdeszoon, past die benaming wel bij me, vond ik zo...
En hiermee is de toon gezet en deze blog geboren. Veel leesplezier...
Zwaai
Reacties