De onbemande vrouw

Volgende week dinsdag is het zover: dochterlief is jarig. Haar verwachtingen zijn alvast hoog gespannen dus ik moet stilaan de nodige voorbereidingen treffen. Zeker na vorig jaar. Toen namen we een dagje vrij met het plan om naar Boudewijn Sea Park te gaan. Dat uitje viel letterlijk in het hemelwater: een hele dag stortregen - werkelijk om te huilen ... Het werd dus een dagje Technopolis ... Dat viel gelukkig erg in de smaak maar we willen toch liever niet in herhaling vallen. De weersvoorspellingen worden hier dus met argusogen gevolgd. Voorlopig lijken die nog volop te twijfelen tussen kille regen en prille zon. Het kan dus nog alle kanten uit. Als de zon het haalt, hebben we ideeën te over en zal één dagje verjaren overduidelijk te weinig zijn. Maar als er opnieuw donkere wolken boven haar verjaardag hangen, moeten we hoogdringend een plan B uitdokteren. De meeste binnenspeeltuinen zijn gesloten aangezien het een gewone schooldag is. Trouwens, een binnenspeeltuin in je eentje ...

Ik vermoed dat veel mensen me nu helemaal gek zullen verklaren maar een tijdje geleden ben ik met een experiment gestart: periodiek vasten (intermittent fasten) ... Aanleiding is een uitzending op Canvas. Een man van 40-50 jaar met een familiale voorgeschiedenis van hartproblemen, bleek zelf onrustwekkend hoge cholesterol te hebben en besloot iets aan het probleem te doen voordat er werkelijke schade was. Daarvoor probeerde hij de periodiek vastenmethode van drie dagen en vier nachten vasten met enkel water en zwarte thee. Eens per dag kon hij een soepje nuttigen maar verder werd er niets gegeten ... Meteen erna bleken zijn bloedwaarden spectaculair verbeterd te zijn. Helaas was het effect slechts van korte duur want na een paar maanden waren de bloedwaarden weer om te huilen. Hij zou die vastenperiode dus zowat maandelijks moeten herhalen om het effect vast te houden. Aangezien hij dat te zwaar vond, zocht hij minder hardvochtige manieren. Daarbij testte hij de 'alternate...

Mijn loopschoenen zijn intussen zowat 6 jaar oud dus het leek me stilaan tijd voor een nieuw paar. Geen idee hoeveel kilometers ik er precies mee gelopen heb maar goede loopschoenen krijgen een levensduur van een 1000-tal kilometer toegedicht en ik zal de voorbije vijf jaren toch wel gemiddeld 5 km per week hebben gelopen. Ik mocht mezelf dus eens verwennen ... Aangezien ik zo tevreden was over de winkel waar ik mijn vorige paar kocht ( Runners Service Lab in Gent ), ging ik opnieuw daarheen. De lopershype bleek meteen overduidelijk want een zestal jaar geleden stond ik quasi alleen in een verouderde winkel en nu was het zelfs nummertjes trekken in een ruime en geheel gemoderniseerde winkel. Gelukkig waren de verkopers nog even hulpvaardig en vriendelijk, en zelfs zo attent om niet schaterend en billenkletsend weg te hollen toen ik om loopschoenen vroeg met dat allesbehalve afgetrainde lijf van mij ... Ook de loopschoenen waren ...

Intussen hebben mijn loopsessies zowaar een nieuw elan gekregen. Mijn lopersdip bleek inderdaad een ordinaire beginnersfout: mijn looptempo lag gewoon veel te hoog zodat ik na vijf kilometer uiteraard helemaal in het rood ging en compleet uitgebrand was, als ik al zo ver geraakte ... 9,5 km/u lopen is OK voor een korte afstand maar ik was er nog niet klaar voor om dat tempo een uur lang aan te houden. De redding kwam er in de gedaante van twee collega's tijdens een seminarie voor het werk. De laatste ochtend gingen we samen lopen en al bij de start was het duidelijk: rustiger lopen en niet meteen als een losgeslagen wilde de baan opvliegen. Zo had ik na een half uur het gevoel dat er zelfs meer in zat, en dat was lang geleden ... Sindsdien loop ik ongeveer twee keer per week en daarbij probeer ik heel goed op mijn tempo te letten. Intussen beloopt mijn traject ongeveer een uurtje, en kan ik weer voluit genieten. Het voorjaar is niet voor niets het mooiste seizoen om te spo...