Dikke-truiendag
9 februari 2007
Volgende week vrijdag is het Dikke-truiendag (zie http://dikke-truiendag.lne.be). En jawel, ook mijn werkgever doet een duit in het zakje. Al zal de realiteit vast minder ijzingwekkend zijn dan de titel doet vermoeden want het komt er blijkbaar gewoon op neer dat de thermostaat één graadje minder wordt gedraaid. Met één dikke trui zal Mevrouw Koukleum hier dus nog steeds volstaan. En toch zorgt die ene graad minder al voor 7% minder energieverbruik en dus ook 7% minder CO2-uitstoot...
Na het zien van ‘An Inconvenient Truth’ probeer ik toch echt wat te letten op mijn energieverbruik. Ook onze electrabel-factuur kan er enkel wel bij varen. De desastreuze wetenschappelijke voorspellingen maken me dan ook bezorgd voor de volgende generaties. Zoals een wijs iemand ooit zei: we hebben de aarde niet gekregen van onze ouders maar geleend van onze kinderen…
Maar wat kan je doen als individu? Soms hoor ik wel eens dat het allemaal geen zin heeft want op je eentje verander je niets. En doet men dus niets. Daar ben ik het NIET mee eens. Anders was ik ook nooit vegetariër geworden want veel verschil maakt dat vast niet uit voor de grote vleesindustrie. Maar ethisch en moreel gezien, gaat het voor mij om deze ene vraag: “Are you coming with a solution or part of the problem?”.
En daarom denk ik na over wat ik als individu kan doen om het milieu te sparen. Al beken ik meteen dat er nog veel ruimte voor beterschap is…
Zwaai-vol-goede-intenties,
Linneke
Volgende week vrijdag is het Dikke-truiendag (zie http://dikke-truiendag.lne.be). En jawel, ook mijn werkgever doet een duit in het zakje. Al zal de realiteit vast minder ijzingwekkend zijn dan de titel doet vermoeden want het komt er blijkbaar gewoon op neer dat de thermostaat één graadje minder wordt gedraaid. Met één dikke trui zal Mevrouw Koukleum hier dus nog steeds volstaan. En toch zorgt die ene graad minder al voor 7% minder energieverbruik en dus ook 7% minder CO2-uitstoot...
Na het zien van ‘An Inconvenient Truth’ probeer ik toch echt wat te letten op mijn energieverbruik. Ook onze electrabel-factuur kan er enkel wel bij varen. De desastreuze wetenschappelijke voorspellingen maken me dan ook bezorgd voor de volgende generaties. Zoals een wijs iemand ooit zei: we hebben de aarde niet gekregen van onze ouders maar geleend van onze kinderen…
Maar wat kan je doen als individu? Soms hoor ik wel eens dat het allemaal geen zin heeft want op je eentje verander je niets. En doet men dus niets. Daar ben ik het NIET mee eens. Anders was ik ook nooit vegetariër geworden want veel verschil maakt dat vast niet uit voor de grote vleesindustrie. Maar ethisch en moreel gezien, gaat het voor mij om deze ene vraag: “Are you coming with a solution or part of the problem?”.
En daarom denk ik na over wat ik als individu kan doen om het milieu te sparen. Al beken ik meteen dat er nog veel ruimte voor beterschap is…
Zwaai-vol-goede-intenties,
Linneke
Reacties