De onbemande vrouw

Sommige boeken blijken kleine pareltjes te herbergen. 'De troost van de filosofie' van Alain de Botton is daar eentje van ... Het is de taak van de filosofie om onze verlangens voor te bereiden op een zo zacht mogelijke botsing met de bikkelharde muur van de werkelijkheid. We moeten ons neerleggen bij de onontkoombare onvolmaaktheid van het leven. Als onze verwachtingen niet meer zo hooggespannen zijn, zullen we ook niet meer zo kwaad worden. Bevrediging moet niet worden bereikt door pijn te vermijden, maar door te erkennen dat het een noodzakelijke, natuurlijke stap is om iets goeds te bereiken. De kunst van het leven is om je voordeel te doen met tegenslagen. Waaraan je niet kunt ontkomen, moet je leren verdragen. Zowel het goede als het kwade behoren tot het wezen van het leven. (Nietzche) Een negatieve wortel uitrukken, betekent dat ook dat alle positieve elementen die eruit hadden kunnen ontstaan, geen kans krijgen. We moeten ons niet schamen voor onze moeilijkhede

Een blogje over het lopen, dat is heel lang geleden … Niet omdat ik de loopschoenen in alle stilte over de haag heb gesmeten. Het lopen is steeds deel van mijn leven gebleven, als dankbare uitlaatklep. Een tweetal jaren geleden heb ik weliswaar eens een serieuze dip gekend, maar dat bleek toen gewoon te liggen aan mijn rammenaard: ik startte meteen zo snel dat ik na 5 km totaal was opgebrand. Sindsdien let ik iets beter op mijn tempo, en dat komt de afstanden duidelijk ten goede. De voorbije maanden liep ik met gemak 12 km en meer, om het voorbije weekend zelfs een absoluut record te lopen: een halve marathon … Al liep ik toen echt wel tegen een grens aan op die afstand. Na 15 km begon ik immens grote dorst te krijgen en na 18 km protesteerden de beentjes. De laatste honderden meters waren dus een ware slachting. Terwijl ik anders nog reserve heb om er op het einde nog een versnelling uit te persen, kroop ik deze keer bij wijze van spreken de drempel over … De dag erna was van de len