In memoriam Mireille (1960 - 2010)

Plots stopt het leven zoals het is, zoals we het kenden tot nu toe. En wordt het nooit meer zoals voorheen ...

Nu zijn er vooral vragen, en een groot gemis dat voorlopig nog strijdt met het ongeloof.

De vragen zullen misschien ooit worden beantwoord, het ongeloof uiteindelijk uitdoven. Het gemis zal evenwel blijven.

Lieve, lieve Mireille. Je was een vrouw met een gouden hart. Die zichzelf steeds wegcijferde voor anderen. Die liever slikte en zweeg dan een valse noot uit te brengen. Je was een voorbeeldfiguur, en daarom kozen we je als meter voor Lenca. Omdat we wisten dat ze bij jou veel liefde en warmte zou vinden. Omdat we wisten dat het ook voor jou zoveel betekende om die speciale rol in haar leven te mogen spelen ...

Helaas hebben jullie veel te weinig tijd met elkaar kunnen doorbrengen. Heb je de kans niet gekregen om haar te zien opgroeien, om haar iets te leren over jouw waarden en levenslessen. Daarom beloof ik je: wij zullen getuigen over jou. Zodat ze weet dat er ooit een 'Meter Rei' was die erg veel van haar hield en die haar ganse leven zorgzaamheid en medeleven in zich meedroeg voor al het levende om zich heen.

Maar nu blijven we nog even stil. Om te denken aan jou. Om te begrijpen wat niet te vatten is.

Rust zacht, Mireille. Moge onze liefde en warmte je de vrede en rust geven die je verdient ...

Reacties

lies zei…
Aandoenlijk en mooi tekstje, ben er helemaal stil van... Nogmaals: ik wens jullie veel sterkte.

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

14 juni

Leren zwijgen ...