Back in town ...
En ons Egyptisch avontuur ligt alweer achter de rug. Onvoorstelbaar hoe vlug de tijd gaat.
Het is alleszins heel goed meegevallen. De vliegtuigreis duurde meer dan lang genoeg voor de kinderen maar ze hebben zich toch keurig gedragen. En ook het verblijf zelf in het Sunrise Island Garden Resort was een succes. We hadden een familiekamer waar een hele zigeunerfamilie in zou passen. Onze kamer had een kingsize bed waar we probleemloos al met ons vieren in pasten. Dan was er nog een babybed voor dochterklein en zoonlief had een eigen kamer met twee eenpersoonsbedden en een eigen badkamer.
De temperatuur overdag lag rond de 30 graden en was dus heel aangenaam. Het zwembadwater was de eerste dagen iets te fris omdat er een stevige wind stond maar daarna ging de wind liggen en werd het perfect voor zoonlief om elke dag in het water te plonzen. Hij had er vlug twee Nederlandse vriendjes (Bloeme en Splinter) van dezelfde leeftijd gevonden dus hij amuseerde zich kostelijk.
En zo lagen we elke dag aan het zwembad met Miss Lenca onder de parasol en Mister Branco nippend van zijn favoriete drankje (cocktail Golden Lake). Met zoonlief werd er volop gedold door het personeel maar vooral Lenca stal de harten en kreeg huwelijksaanzoeken en liefdesverklaringen aan de lopende band. Vroeger was mama de hartensneller maar ik ben duidelijk van mijn troon gestoten door een jonger en knapper exemplaar. En ik kan hen geen ongelijk geven want ik ben zelf ook smoorverliefd op haar.
Eten was er met hopen. Ontbijtbuffet met yoghurt, ontbijtgranen, alle mogelijke broodjes, toostbrood, eieren (gekookt, roer, omelet ...), verse flensjes, donuts ... Snacks aan de 'poolbar' en warme buffetten met saladbar voor lunch en diner. Als veggie heb ik niets hoeven missen want er waren steeds groenten, rijst, aardappelen, couscous ... Niet meteen culinaire hoogstandjes maar honger moesten we toch niet lijden. En ook de borstvoeding bleef gelukkig perfect lopen dus dochterlief hoefde ook niet te klagen.
De terugreis was iets turbulenter want de Egyptische luchthavenorganisatie liep nogal mank: ettelijke wachtrijen om te doorspartelen, gebrekkige en foutieve communicatie, vertraging enz. Maar met een dik uur vertraging zijn we toch weggeraakt. Dochterlief had het nogal moeilijk tijdens de terugreis en had het duidelijk niet begrepen op de terugkeer. Ze heeft dan ook heel wat afgehuild en weigerde te eten. Pas terug thuis en na twaalf uren hongerstaking - om 4 uur 's nachts - heeft ze zich gewonnen gegeven en wou ze terug aan de borst. Tot grote opluchting van mijn boobies die intussen zowat op springen stonden ... :-)
En nu bereiden we het sintbezoek voor want zoonlief moet vanavond zijn fopspenen afgeven. Benieuwd hoe dat zal gaan ...
Zongebruinde zwaai,
Linneke
Het is alleszins heel goed meegevallen. De vliegtuigreis duurde meer dan lang genoeg voor de kinderen maar ze hebben zich toch keurig gedragen. En ook het verblijf zelf in het Sunrise Island Garden Resort was een succes. We hadden een familiekamer waar een hele zigeunerfamilie in zou passen. Onze kamer had een kingsize bed waar we probleemloos al met ons vieren in pasten. Dan was er nog een babybed voor dochterklein en zoonlief had een eigen kamer met twee eenpersoonsbedden en een eigen badkamer.
De temperatuur overdag lag rond de 30 graden en was dus heel aangenaam. Het zwembadwater was de eerste dagen iets te fris omdat er een stevige wind stond maar daarna ging de wind liggen en werd het perfect voor zoonlief om elke dag in het water te plonzen. Hij had er vlug twee Nederlandse vriendjes (Bloeme en Splinter) van dezelfde leeftijd gevonden dus hij amuseerde zich kostelijk.
En zo lagen we elke dag aan het zwembad met Miss Lenca onder de parasol en Mister Branco nippend van zijn favoriete drankje (cocktail Golden Lake). Met zoonlief werd er volop gedold door het personeel maar vooral Lenca stal de harten en kreeg huwelijksaanzoeken en liefdesverklaringen aan de lopende band. Vroeger was mama de hartensneller maar ik ben duidelijk van mijn troon gestoten door een jonger en knapper exemplaar. En ik kan hen geen ongelijk geven want ik ben zelf ook smoorverliefd op haar.
Eten was er met hopen. Ontbijtbuffet met yoghurt, ontbijtgranen, alle mogelijke broodjes, toostbrood, eieren (gekookt, roer, omelet ...), verse flensjes, donuts ... Snacks aan de 'poolbar' en warme buffetten met saladbar voor lunch en diner. Als veggie heb ik niets hoeven missen want er waren steeds groenten, rijst, aardappelen, couscous ... Niet meteen culinaire hoogstandjes maar honger moesten we toch niet lijden. En ook de borstvoeding bleef gelukkig perfect lopen dus dochterlief hoefde ook niet te klagen.
De terugreis was iets turbulenter want de Egyptische luchthavenorganisatie liep nogal mank: ettelijke wachtrijen om te doorspartelen, gebrekkige en foutieve communicatie, vertraging enz. Maar met een dik uur vertraging zijn we toch weggeraakt. Dochterlief had het nogal moeilijk tijdens de terugreis en had het duidelijk niet begrepen op de terugkeer. Ze heeft dan ook heel wat afgehuild en weigerde te eten. Pas terug thuis en na twaalf uren hongerstaking - om 4 uur 's nachts - heeft ze zich gewonnen gegeven en wou ze terug aan de borst. Tot grote opluchting van mijn boobies die intussen zowat op springen stonden ... :-)
En nu bereiden we het sintbezoek voor want zoonlief moet vanavond zijn fopspenen afgeven. Benieuwd hoe dat zal gaan ...
Zongebruinde zwaai,
Linneke
Reacties