Jaarbalans

Begin dit jaar heb ik heel wat goede en ijdele voornemens geformuleerd. Ik zou onder meer 100 kilo vermageren en 1000 kilometer lopen. Of toch zoiets. Heb ik die streefdoelen ook behaald? Min of meer. Er zijn een paar kilootjes af, maar niet zoveel als ik had gewild. En ik heb intussen opgebouwd tot 8 km lopen per sessie. Momenteel lijkt de opbouw even te stagneren maar hopelijk slaag ik er in 2013 wel in om eens 10 km aan een stuk te lopen. En indien niet, ook goed ... Zoals een wijs gezegde luidt: het is niet het doel dat telt maar de weg er naartoe.

Maar het meeste blij ben ik dat de overgang naar mijn 40ste jaargang zo leuk was en vooral dat mijn mentale dip – zeg maar heuse krater - echt achter de rug lijkt. Soms denk ik eens terug aan vorig jaar en hoe moeilijk ik het had met mezelf en dan ben ik zo blij dat ik ook middenin die duisternis nog besefte dat het ooit voorbij zou gaan zodat ik geen ondoordachte beslissingen nam waar ik nu dik spijt van zou gehad hebben. Dat is waarschijnlijk de rijkdom van het ouder worden: je hebt nog altijd strontvervelende perioden dat alles vierkant lijkt te draaien maar je kan ze beter relativeren omdat je weet dat het niet voor eeuwig en altijd is. Alles gaat voorbij. Niets is eeuwig.

Al hoop ik nu wel dat deze periode waarin ik me weer beter in mijn vel en in mijn leven voel, op zijn beurt niet (te snel) ook voorbij gaat. :-)