De onbemande vrouw

Zoonlief heeft 6 kaarsjes uitgeblazen. Vorige jaren kabbelde die dag nogal rustig voorbij maar dit jaar besloot zoonlief het onderste uit de kan te halen. Er werd duchtig afgeteld (sinds ruim een maand voor datum - inclusief afstreepkalender) en aan de vooravond wist hij bijna niet waar kruipen van nervositeit. Ik vreesde al voor zijn (en onze) nachtrust maar gelukkig haalde hij toch een respectabele 7 uur alvorens uit bed te klauteren (over dochterlief zullen we hier maar zwijgen want die is al bijna een maand in slaapstaking - geeeeuuuuw). De dag zelf was een opeenstapeling van hoogtepunten. Het huis dat was versierd (waaaawww), de cadeautjes die hij mocht uitpakken (ooooooooooooohhhhhhhhhhhhhh), de tractatie die mamadier voor de klas had voorzien (lekkerrrrrrr), het verjaardagsfeestje met zijn klasgenootjes in de namiddag (coooooooooooolllllllll), de berg pannenkoeken/cake/muffins die hetzelfde mamadier voor de hongerige gasten had voorzien (hmmmmmmmmmmmm), het bezoek dat 's a...

Mijn liefste heeft het voorbije weekend zijn geliefde auto tot schroot herleid - mannen en hun auto's: dat is een 'amour fou' die een vrouw niet vlug zal begrijpen ... Maar na een nachtje stappen, besloot de auto plots niet langer de platgereden paden te volgen, om te eindigen tegen een verlichtingspaal ... De spekgladde wegen zullen daar vast niet vreemd aan zijn - al is dat maar een armzalige troost. Gelukkig reed mijn liefste niet snel en kwam hij er dus vanaf met een blauwe bil en spierpijn. Ook de verlichtingspaal bleef ongedeerd. De auto daarentegen was compleet verloren ... 2010 is daarmee officieel een vervloekt jaar voor mijn liefste want die kreeg dit jaar al het nodige voor de kiezen met een knieoperatie inclusief maandenlange revalidatie en het verlies van zijn zus . Dat is alvast één iemand die aftelt tot Nieuwjaar ...