To sleep or not to sleep ...

Schoolvakantietijd betekent voor vele ouders naarstig puzzelen met opvangmogelijkheden. Gelukkig ontsnappen we dit jaar aan die ellende want de onthaalmoeder ontfermt zich een halve zomervakantie over dochterlief en zoonlief kan terecht op mijn werk, gaat eens een dagje bij oma of blijft thuis bij papa. Nog twee weken en dan begint ook mijn zomervakantie. Voorlopig geen grootse plannen, enkel de mateloze wens om eens ongestoord en uitgebreid uit te slapen. Waarom ? Read it and weep ...


Zaterdagnacht : middernacht - zoonlief heeft zware hoestbui door verstopte neus maar weigert pertinent neus te snuiten. Na dik half uur ben ik zijn scène beu en sluit zijn kamerdeur. Half drie : dochterlief heeft honger en krijgt daarna ook een hoestbui zodat ik nog een paar keer uit bed moet om haar tutje te geven. Zes uur: zoonlief wil een 'grote boodschap' deponeren in de WC-pot en houdt me met luide stem op de hoogte van de stand van zaken. Als hij eindelijk klaar is en ik zijn billen vakkundig heb schoongeveegd, kruip ik terug in bed om een half uur later door dochterlief gewekt te worden : mevrouw wil terug een flesje. Zeven uur : zoonlief staat op en sleurt me mee naar beneden. Argh !

Zondagnacht : net voor we gaan slapen, wil dochterlief een fles. Ik prijs haar, maar ze krijgt meteen ook de waarschuwing dat er verder geen flesjes meer volgen 's nachts want grote meisjes moeten doorslapen. Ik bezweer haar dus door te slapen want voor 6.00 uur blijft de melkkraan dicht. Twee uur : zoonlief komt me wekken want hij heeft het koud (!) en ik moet dus een donsdeken bovenhalen. Drie uur : dochterlief vindt dat het toch tijd is voor een volgend flesje maar ik weiger. Onze strijd duurt tot half vijf. Dan geeft ze het eindelijk op en gunt me even slaap tot kwart over zes. Dan krijgt ze haar fles, wordt zoonlief wakker en is de nacht alweer voorbij. Aaaaaaaaaaargh !

Benieuwd wat deze nacht in petto heeft. Ik blijf erbij dat er onder mijn matras een mysterieuze knop zit die in werking treedt zodra mijn hoofd het hoofdkussen raakt en die mijn kinderen waarschuwt als ik dromenland dreig in te glippen ... Zolang ze maar beseffen dat ze ooit pubers zijn en dat mijn weerwraak zoet zal zijn. Ik hou alvast een paar zinsneden van mijn vader (wie laat kan uitgaan, kan vroeg opstaan ook ...) in het achterhoofd !

Wraakzuchtige zwaai,

Linneke

Reacties

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

14 juni

Leren zwijgen ...