Een lesje in nederigheid ...

Dochterlief volgt al een kleine twee weken een regelmaat - min of meer toch. Zo neemt ze rond 20 à 21 uur haar laatste voeding en begint dan na een klein huilconcert - om zich te ontladen van alle spanningen van die dag - aan haar nachtrust. Rond 3 à 4 uur is ze dan weer van de partij voor haar eerste voeding van de nieuwe dag.

Eigenwijs als ik ben, besloot ik een beetje te prutsen met die uren om haar wat langer te laten slapen. Gisteravond rond 22u30 heb ik haar dus nog een voeding gegeven, ook al vroeg ze er niet echt om. Maar ze dronk braaf en viel daarna al even braaf meteen weer in slaap dus ik dacht dat mijn plannetje gelukt was en verheugde me al op een ononderbroken nacht vol zoete dromen.

Niet dus. In plaats van meteen door te slapen tot 7 uur mocht ik er vannacht zelfs twee keer uit om haar te voeden : om 2 uur en om 5 uur.

En zo weet ik dus ook meteen dat er met mijn dochter niet te spotten valt. In het vervolg gaat het dus weer op haar ritme en zal ik maar weer braaf (en slaafs) volgen ...

Nederige zwaai,

Linneke

Reacties

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

14 juni

Leren zwijgen ...