Sollicitatiegesprek is achter de rug maar ik heb er niet meteen een goed gevoel bij. Ik had niet het gevoel dat dit nu de plaats is waar ik de rest van mijn leven of toch minstens een groot deel van mijn nabije toekomst wil werken, integendeel zelfs. En voor een job waarvoor ik elke dag meer dan 2 uren onderweg ben, verwacht ik toch een 'klik'.

Ik vrees dus dat de zoektocht nog even verder gaat. Gelukkig heb ik nog wat tijd en ben ik dus niet verplicht om de eerste de beste kans te grijpen. Nou ja, het was ook weinig waarschijnlijk dat mijn eerste sollicitatiebrief al meteen tot een nieuwe job zou leiden. Soms maakt de situatie me wel even nerveus maar ik probeer dan vlug terug tot een zen-toestand te komen.

En intussen probeer ik te profiteren van de onverwachte vrije tijd door alles piekfijn in orde te brengen voor de komst van Drempelkindje ...

Zeepsopperige zwaai,

Linneke

Reacties

Martha zei…
Ach lieve Linneke, niets gebeurt er zomaar, deze baan was niet voor jou, dat past ook helemaal niet in het beeld en de positie waar je nu in zit. je hebt even gesnuffeld en weet nu dat het niet voor jou was. Soit en nu op naar jouw drempelkindje en geniet van deze bijzondere tijd :-)

Overigens is mijn nichtje bevallen van een gezonde tweeling in de 48e week, maar dat terzijde ;-)
Martha zei…
Ze bedoelt natuurlijk 38 ;-)

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

De verjaardagsvloek ...

14 juni