De onbemande vrouw

De voorbije weken ga ik gemiddeld 2 keer per week lopen. Maar terwijl ik er vroeger van overtuigd was dat dat gegarandeerd zou leiden tot een beter uithoudingsvermogen en een geleidelijke opbouw naar mijn 10 km-streefdoel, moet ik helaas ondervinden dat het toch niet zo simpel is. Tot dusver is 8 km het verste dat ik ooit al heb gehaald. En de laatste twee loopsessies waren kortweg memorabel in hun afschuwelijkheid ... Het lukte werkelijk voor geen meter, ik vond mijn tempo niet en kreeg mijn ademhaling niet op punt, mijn benen leken de hele tijd tegen de verzuring aan te zitten enz. Normaal gezien is gewoon die eerste kilometer even doorbijten maar kom ik dan op dreef en kan ik beginnen genieten. Maar dat genieten was er de laatste keren niet bij. Daarvoor moest ik mezelf teveel trappen onder mijn kont geven om toch verder te lopen en niet gewoon in de graskant te gaan liggen om wolken te gaan tellen. Kortom, ik haalde telkens nauwelijks 5 km en sleepte me zowat aan een slakkengan

Belofte maakt schuld. Dat vonden ook zoon- en dochterlief en daarom nam ik een dagje vrij en trok met hen en een vriendje naar Technopolis . Het verkeer viel gelukkig goed mee want het is toch wel even rijden met drie popelende kinderen op de achterbank. Meteen bij aankomst was het duidelijk: het bezoekje viel keihard in de smaak. Een auto optillen, kijken zoals een insect, een reuzengebit poetsen, aan de slag in een garage of met de kraan, een maanwandeling, racen tegen een dier, optische illusies, zelf geld maken, stoeien met water en zeep ... Meer dan genoeg mogelijkheden voor een gevulde dag. En dan hebben we de helft misschien nog niet eens gezien! Rond 16u ging het licht uit bij alledrie en kropen ze uitgeteld terug in de auto.De rest is voor een volgend bezoekje!

Aangezien het vorige bendeweekend alweer een voltreffer was, besloten we het bezoekje aan de Lindeschool in Wijtschate in de paasvakantie nog eens over te doen. Daarbij namen we ons heilig voor iets meer activiteiten te ondernemen want de vorige editie blonk zo uit in gezelligheid dat we zowat constant aan tafel zaten vastgekoekt om te kletsen. Als je elkaar maar zo weinig ziet, is er dan ook veel bij te praten steeds. Maar deze keer vertrokken we beter voorbereid en hadden we zelfs een lijstje opgemaakt met mogelijke uitstappen. Op zaterdag stonden een bezoekje aan de Commandobunker onder de Kemmelberg en de Kinderbrouwerij op het programma. Zondag kreeg ik zowaar een verjaardagsserenade van een zevenkoppig kinderkoor bij het ontbijt voorgeschoteld en daarna brachten we een bezoekje aan het In Flanders Fields museum . Helaas ging de tijd weer veel te snel voorbij zodat we een paar zaken op het wenslijstje niet meer konden afwerken, zoals een bezoekje aan het dierenpark annex kin