Restart to run ...
Ongeveer 1,5 jaar geleden maakte ik kennis met de lsd-lopen (lsd: long slow distance) die uiteindelijk mijn grote liefde zouden blijken. Urenlang lopen langs velden, jaagpaden, bossen … met je ademhaling en voetstappen in perfecte cadans. Volledig één met de natuur, met de weg, met jezelf. Enkel een andere loper begrijpt waarschijnlijk wat daar zo verslavend aan is … Soms pruttelde de heup even tegen maar met een loopgemiddelde van 40 km per week, leek me dat heel normaal. Soms was ik zo in de ‘flow’ dat ik de ene dag een halve marathon liep en de dag erop nog eens 12 km. Voor minder dan 10 km kwam ik mijn zetel niet meer uit. Maar de tegenpruttelende heup werd steeds venijniger. Al merkte ik dat pas echt toen ik eens met de loopclub iets sneller dan mijn gewone loopsnelheid had volgehouden. Bij het naar huis rijden, kon ik bijna niet meer schakelen omdat mijn heup zo pijnlijk was. En dat was blijkbaar de genadeslag want sindsdien ging de pijn niet meer weg. Als ik begon te lopen, st