Winterslaap ...
Mijn bloggende ik lijkt een beetje ingeslapen. Het is al een hele tijd gaande, ik ben me er heel bewust van, maar weet zelf niet goed hoe het komt. Nochtans voldoende blogmateriaal: opgroeiende kinderen zijn nu eenmaal een onuitputtelijke bron aan verhalen. :-) Maar in het hoofdje zijn nu eenmaal andere dingen gaande … Sinds mijn beruchte midlife crisis van een paar jaar geleden, hou ik mijn herwonnen mentale evenwicht angstvallig vast. Ik voel die gapende afgrond soms nog eens, dreigend op de achtergrond, maar probeer er gewoon niet meer in te kijken … Niet door ervoor weg te vluchten, maar door te leren anders omgaan met alles dat me toen de dieperik in stuurde. Toen kreeg ik het vooral Spaans benauwd bij het besef dat mijn leven ‘mijn’ leven niet meer was. Het besef van de fragiliteit van alles dat tot dan spijkerharde zekerheden voor me waren. Het besef van ouder worden, eindigheid, kwetsbaarheid … De onvatbaarheid van alles en iedereen, mezelf incluis. Dat maakte me eerst heel e