De onbemande vrouw

Een mooi stukje van Kerygma dat me sindsdien bijblijft omdat het een gesprekje is dat ik ook wel eens met zoonlief wil voeren: “We praten over wat de baas zijn betekent, zij en ik. We zitten in de auto, zoals vaak als we dat soort lange gesprekken hebben. Ze vertelt over dat de baas zijn betekent dat je dingen mag beslissen en dat iemand anders dan moet luisteren. Ik voeg eraan toe dat de baas zijn ook betekent dat je goed moet zorgen voor degene waarover je baas bent. Dat ik dingen mag beslissen voor haar, maar dat ik ook moet zorgen dat ze blij is, gelukkig, dat ze eten heeft en dat ze veel kan spelen. Dat ze elke dag rustig kan beginnen en content kan eindigen. En hoe dat eigenlijk belangrijker is dan dat ik mag beslissen hoe laat ze moet gaan slapen. Ze knikt en zegt dat ze het begrijpt.” Ik wou maar dat ik ook zo’n wijze mama was …

… zoonlief die het gaatje in zijn kies bij de tandarts liet dichten. Deze keer trokken we goed voorbereid ten strijde. Na een sessie kinderyoga met nadruk op relaxatie en een maximumdosis sedinal druppels om te kalmeren, besteeg hij met een klein hartje de tandartsstoel. Vooraf verzekerde hij me dat het deze keer vast zou lukken aangezien hij nu wist wat hem te wachten stond. Zo ken ik hem: zoonlief is niet de man voor verrassingen – die wil alles volgens vaste patronen en via vooraf gekende paden. Overval hem met iets en er is geen land met hem te bezeilen. Eigenlijk had ik vorige keer bij de tandarts dus gewoon beter moeten weten … En jawel, zoonlief haalde deze keer de eindmeet, en de tandarts ook! … een schoonbroer die na een korte ziekte overleed. Hun plannen waren zo mooi. Na jarenlang hard werken, zouden ze gaan genieten van het leven en van elkaar. Heel binnenkort een eerste kleinkind als kers op de taart. Maar het lot besliste anders. Op zijn verjaardag nota bene kreeg h