De onbemande vrouw

Vergeet al die vlieg- en autovakanties naar Verweggistan! Niet de zon of de afstand is van tel, wel het gezelschap. Dat hebben we nogmaals aan den lijve mogen ondervinden het voorbije weekend. Vorig jaar bewezen we met onze mini-bende reeds dat zelfs twee dagen lang ‘oude-wijven-regen’ geen domper op de pret hoeft te zijn. Dit jaar kozen we voor het Limburgse Haspengouw en kwamen terecht in vakantieverblijf ‘ Aan het Tombos’ . De verblijven waren meer dan ruim genoeg voor ons gezelschap van elf, zowel binnen als buiten. Alle voorzieningen waren dubbel en dik aanwezig. Mooi gelegen ook tussen de fruitplantages en akkerbouw dus ideaal voor zalige wandelingen. Er waren ook paarden en de amazone in het gezelschap mocht zelfs een ritje maken op één van de paarden. Toen hij de fonkelende oogjes van dochterlief opmerkte, bood de eigenaar meteen aan ook de pony te zadelen. Een onvergetelijke belevenis voor dochterlief die de smaak nu heel erg te pakken heeft. Haar teleurstelling is dan

Sinds een paar maanden heeft zoonlief onregelmatig plots erge buikpijn. Meestal komt het ’s nachts opzetten en komt hij dan zowat kermend naar ons gekropen. Minutenlang weet hij niet waar kruipen van de pijn. De pijn situeert zich vooral rond de navel of rechts onderaan. Dan ebt de pijn weer weg om een paar minuten later weer in alle hevigheid op te zetten. Misselijk is hij niet en het voelt vooral aan alsof zijn darmen in een knoop liggen en totaal geblokkeerd zijn. Hij kan zelfs geen windje laten dan. Die pijngolven houden een paar uren aan om dan plots te stoppen. Ook overdag – tijdens een tripje naar Antwerpen – kreeg hij er al last van. Toen zijn we gewoon moeten terugkeren omdat hij zich zo ellendig voelde. Eens thuis was de pijn over ... Als ik niet beter wist, zou ik nog denken dat hij weeën heeft ... Maar echt om te lachen is het uiteraard niet want niets geeft zo’n machteloos en bang gevoel als je kind zien kronkelen van de pijn en niets te kunnen doen om te helpen. De eer

Intussen ben ik ongeveer 3 à 4 maanden bezig met het ‘vastendieet’, al vind ik de benaming alleen al totaal verkeerd. Want het is geen dieet, het is een levensstijl. En na een paar maanden voelt ook het vasten niet echt meer aan als vasten want OK soms knort dat maagje wel eens maar al bij al is dat psychologisch niet eens zo zwaar als je weet dat je vanaf een bepaald uur weer mag eten. Kortom: de keuze is vooral richting Fast 5-methode gegaan. In de vakantie hield ik daar weliswaar iets minder stringent aan vast maar ik kon mijn gewicht toch mooi behouden en er waren dus geen duivelse drank- en etentjes-kilo’s bij gekomen na alle gezellige feestjes, etentjes en dergelijke meer van de voorbije weken. Voorlopig leg ik een goede 6 kilo minder in de schaal. Er mogen er zeker nog meer af, maar met een gezond BMI en een sportgehalte van 2 à 3 uren per week hoef ik vast geen draconische maatregelen te nemen. De voorbije week was de eerste werkweek en besloot ik de Fast 5-methode toch weer

Vorig jaar had ik het gevoel dat onze vakantie quasi geruisloos voorbij was gegaan. Er was weliswaar dat reisje naar Turkije ( hoe zouden we dat ooit kunnen vergeten ?) en een handvol feestjes en gezellige etentjes. Maar verder bleef de planning eerder blanco en waren er dus geen grootse uitschieters. Het weer zat toen ook enigszins tegen en dat was toch een kleine domper op de stemming. Dat moest dit jaar dus (veel) beter! Over het weer mochten we alvast niet klagen. Het is jaren geleden dat we tijdens onze vakantie zoveel zon hebben gezien. Zelfs het standaard melkwitte velletje van zoonlief kreeg een bruine schijn. Dochterlief transformeerde in een stuk fondantchocolade. Dat leidde tot de nodige hilariteit want op een avond merkte ik op dat haar voetjes dringend een sopje nodig hadden want die waren toch wel echt zwart. Na het nodige schrobwerk bleken haar voeten gewoon heel diepbruin te zijn en was er helemaal geen sprake van een laagje stof ... Dit jaar geen buitenlandse gezin