De onbemande vrouw

Vandaag mocht ik na een maand wachten eindelijk naar de tandarts. Begin deze maand was ik 's nachts plots wakker geworden met een snerpende tandpijn. Ik deed geen oog meer dicht en ook de dagen erop bleef de pijn hevig. Ik kon soms amper praten van de pijn. Gelukkig bestaan er pijnstillers ... Ik probeerde een afspraak te maken met mijn tandarts maar die bleek net vertrokken met vakantie, en ook alle andere tandartsen in een straal van 15 km waren ofwel afwezig ofwel compleet overboekt ... Ik kon dus nergens terecht en moest wachten tot vandaag  - 31 juli - om eindelijk bij mijn tandarts terecht te kunnen. Gelukkig bleef de pijn niet zo hevig als in het begin. Geleidelijk aan leek de pijn in mijn kaak te zakken en stond die heet en dik. Maar na een dikke week was de pijn plots weg. Al voelde ik wel dat bijten die ene kant niet goed ging en dat ik mijn kaak moest sparen. De nachten erop werd ik regelmatig wakker met het gevoel dat ik mijn tanden hard op elkaar klemde en door d

De zwoele warmte van de voorbije dagen heeft ervoor gezorgd dat mijn loopcapriolen op een iets lager pitje kwamen te staan. Ik ben geen loper in extreme omstandigheden en heb al zeker niet het karakter om mezelf over de kling te jagen. Bij 30 graden krijg je mij dus in geen looptenue meer. Zaterdagochtend leek het even wat koeler en besloot ik na een rustpauze van een week nog eens de baan op te gaan. Mijn looproute via het natuurpad is overwoekerd met onkruid en krioelt van de insecten dus ik koos wijselijk voor de Scheldedijk. Door de sigmawerken was die maandenlang afgesloten maar in het bouwverlof werd hij tijdelijk opengesteld voor wandelaars en fietsers. Ideaal voor een uurtje lopen dus! Twintig minuten later werd het plotsklaps hand over hand donkerder. Mijn aanvankelijke optimisme hield me voor dat het nog wel even droog zou blijven maar de realiteit haalde me in en dat in de vorm van een ware plensbui. Ik was net halfweg mijn route op de Scheldedijk – 2 km terug of 2 km verd

... kilo's! Intussen blijf ik het periodiek vasten volhouden, maar dan wel op mijn manier. Zo zwalp ik nog een beetje heen en weer op vlak van methode. Sommige mensen gaan er echt voor en volgen afwisselend een vasten- en een normale eetdag, of vasten toch minstens 2 dagen per week (het 5:2-vastendieet, waarbij ze maximaal 500 kcal mogen eten op de vastendag). Andere mensen volgen permanent de Fast 5-methode. Ik heb nog steeds geen echte keuze gemaakt en wissel vooral veel af. De Fast 5-methode ligt me iets meer omdat je dan toch elke dag mag eten zonder calorieën te tellen (dat ruikt me anders iets teveel naar een dieet). Weliswaar mag je maar eten in een tijdspanne van 5 uren en vast je de overige 19 uren, maar in realiteit valt dat best mee. Zelf blijf ik momenteel ook nog normale eetdagen tussen de Fast-5-dagen aanhouden, dus ik ben niet echt streng voor mezelf. :-) Al zou ik dat misschien wel moeten zijn om volop te kunnen genieten van de gezondheidseffecten van het period

En toen gingen de schooldeuren dicht. En zwaaide zoonlief triomfantelijk met een mooi rapport. Zodat ik me toch wel wat schaamde voor mijn overduidelijke gebrek aan vertrouwen. OK, hij heeft nog meer in zijn mars en dat rapport had inderdaad nog beter gekund, maar zoals wijze moeders en vriendinnen - met meer geduld dan ikzelf rijk ben – me voorhielden: het is nog een kind, dat speelvogelgehalte groeit er nog wel uit ... Ik boog het hoofd dus in deemoed en gaf hem een welverdiend applaus. Ook dochterlief vroeg en kreeg bevestiging. Zij komt regelmatig met werkjes naar huis en ook het laatste setje bleek uit een geheel foutloos parcours te bestaan. Ze konden dus met een gerust hart aan de schoolvakantie beginnen. Het mama- en papadier moeten weliswaar nog even wachten op hun vakantie maar we proberen toch al zoveel mogelijk te genieten van de mooie dagen die we recent krijgen toebedeeld. Het zou niet voor het eerst zijn dat onze echte vakantie begint en dat de gulle zonneschijn plots