Posts

Posts uit juni, 2013 tonen

Zijn eigen pad, zijn eigen tempo ...

Zoonlief volgt steeds zijn eigen pad en vooral zijn eigen tempo. Wij staan wekenlang, soms maandenlang, aan de kant om hem te stimuleren en aan te porren bij elke uitdaging die hij ontmoet. Maar veel invloed heeft dat niet op hem. De druk glijdt van hem als water van een eend. Hij kiest zelf wanneer hij de echte stap zet. Hij liep wekenlang naast zijn fiets, doof voor onze aansporingen en wijze raad, maar op een dag stapte hij plots op zijn fiets en reed, alsof hij nooit iets anders had gedaan. Hij versleet tientallen lessen watergewenning zonder enige evolutie. Totdat hij zelf vond dat het tijd werd om te kunnen zwemmen. Hij stapte in het zwembad en zwom, alsof hij nooit iets anders had gedaan. Veters strikken, geen interesse. Totdat hij nieuwe veterschoenen zag die hij wou. Die avond heeft hij koppig geoefend totdat hij strikken kon maken, alsof hij nooit iets anders had gedaan. Jarenlang weigerde hij onder water te gaan met zijn hoofd – zijn oren waren te gevoelig. Totdat hij onla

Het is gebeurd ...

De grote toetsenperiode van zoonlief is achter de rug. Geen dag te vroeg, zou ik zo zeggen ... Ik durf de rimpels en grijze haren niet te tellen die de voorbije dagen zijn verschenen bij mij ... De voorbije twee weken had hij zowat 12 grote herhalingstoetsen en er moest dus hard worden gewerkt. Helaas ligt zoonlief niet meteen wakker van school(werk). Enkel in heel uitzonderlijke gevallen zal hij eens spontaan aan zijn huiswerk beginnen zonder dat ik het 1000 keer moet vragen en me de grootste zeurkous op aarde begin te voelen. Als je dat aan anderen vertelt, krijg je meteen goede raad. “Goh, laat hem maar doen. Als hij dan met een slechte toets naar huis komt, zal hij zijn lesje wel geleerd hebben.” De ervaring leert evenwel iets anders want helaas ... Zoonlief komt even opgeruimd en blij naar huis met een 5/10 als met een 10/10 ... OK, mamalief zal in het eerste geval wel een pakske meer zagen want pff, ze kan er wat van, maar of hij daar echt wakker van lig? Neuh! Ik lees die geda

Sportieve date met dochterlief ...

Nu dochterlief haar danslessen op zaterdag zijn gestopt, vreesde ik dat ook mijn wekelijks loopuurtje geleidelijk aan zou uitdoven. Vorig weekend was dat alvast het geval - toen stond er zoveel op het programma dat een loopsessie gewoon onmogelijk was. In de week was het gelukkig wel nog eens gelukt om de baan op te gaan maar ik wou toch ook graag in het weekend de looptraditie in ere houden. Dit weekend lukte het wel. Gecombineerd met dochterlief haar prille fietsliefde trouwens. Het bos en het veld moest ik dan wel links laten liggen, maar we vonden toch een route die leuk was voor loper én fietser. Het tempo lag wel wat lager dan mijn normale looptempo maar daardoor kon ik ongehinderd praten met dochterlief, zonder buiten adem te geraken. Want dat kind heeft heel wat te vertellen steeds maar wil ook wel een wederwoord en niet enkel een monoloog. De tijd vloog voorbij want ik dacht dat we amper 45 minuten weg waren geweest maar bij thuiskomst bleken we een dik uur gelopen en gefi

Update IF

Intussen hou ik het periodiek vasten (IF: intermittent fasten) toch al een paar weken vol. En het gaat verrassend goed. Een hele dag vasten, is soms wat te hoog gegrepen maar als ik me licht in het hoofd begin te voelen, dan luister ik gewoon naar mijn lichaam en eet iets. Zolang je die dag de 500 kcal niet overschrijdt, blijf je de positieve effecten van periodiek vasten grotendeels behouden dus vloeken in de kerk is dat niet eens. Ik wil vooral soepel blijven in mijn denken en handelen. Mezelf kennende, is dat ook de enige manier om vol te houden want dit is een nieuwe levenswijze en niet zomaar eventjes een dieet voor een paar weken of maanden. Dat uitgangspunt wordt ook bevestigd door Michael Mosley , de journalist die aan de basis ligt van mijn experiment. Bij aanvang was mijn voornaamste vrees dat ik overvallen zou worden door vreetbuien op de normale eet-dagen maar dat valt (voorlopig) goed mee. Ik kan zelfs zeggen dat ik me bewuster ben van wat ik eet en vooral van de hoevee

So she thinks she can dance ...

Afbeelding
Een beetje lamgeslagen kijk ik terug op de voorbije week: megadruk maar vooral heel leuk en fijn ... Eerst was er de verjaardag van dochterlief. Dat kind heeft intussen al vijf jaar op de teller ! Aanleiding voor een dagje uit samen. En daarna kwam de drukte pas echt op gang. Het voorbije weekend trad dansschool Locomotion op en dochterlief was één van 200 dansers op het podium. Donderdagavond vond de eerste grote repetitie plaats. Ik had me genoteerd als helper en dat heb ik geweten. Ik kreeg het tweede leerjaar onder mijn hoede, toch wel een 20-tal woelmuizen. Naïef genoeg dacht ik dat mijn bijdrage zich zou beperken tot haren samenbinden. In realiteit heb ik een recordaantal (bezwete) kindervoeten en bijhorigheden gezien: en uit de opgedane ervaring kan ik zeggen dat het niet evident is om kniekousen aan te trekken rond bezwete voeten en benen. :-) De meisjes hebben een heroïsche strijd geleverd met hun kledij en ik was hun wapenbroeder daarbij: veters strikken en weer losma

Een droge 4 juni ...

Afbeelding
De vurige gebeden van dochterlief hadden resultaat want haar verjaardag startte weliswaar zwaarbewolkt maar het bleef de hele dag toch mooi droog. En zo stond niets een fijne (verjaar)dag in de weg! Bij het krieken van de dag stond zoonlief popelend van ongeduld te wachten want hij mocht als eerste zijn cadeautje geven. Daarna waren wij aan de beurt en kon ze de slingers, ballonnen en bergen kaartjes en pannenkoeken bewonderen die tijdens de nacht miraculeus waren verschenen ... Pas bekomen van de eerste cadeaus, stond meter Dansschoen voor de deur want we gingen samen op pad, bestemming: Boudewijnpark . Ondanks de te verwachten schoolbezoekjes (juni!), viel de drukte goed mee en waren we net op tijd binnen voor de eerste show – de zeeleeuwen. Een optreden dat heel erg in de smaak viel - zoonlief zorgde voor de nodige hilariteit met zijn aanstekelijke schaterlach. Daarna konden we meteen naar de nieuwe dolfijnenshow. Dochterlief – eerder een stille genieter - zag zo’n scha

Vijf hemelse jaren ...

Een kind dat jarig is, dat is telkens weer emo-voer voor dit nostalgische moederdier ... Dochterlief die de kaap van de vijf rondt, dat deed me dus toch even slikken. Vooral omdat haar geboorte een fluitje van een cent was na zoonlief. Zelfs de herinnering eraan is nog één grote roze wolk. Ik had de materniteit letterlijk uit kunnen dansen met haar in mijn armen, zo compleet 'over the moon' liet ze me voelen. Het leergeld was al dubbel en dik betaald met zoonlief ... :-) De voorbije weken telde dochterlief nauwgezet af - haar vijfde verjaardag kon niet snel genoeg komen ... Zelf had ik de tijd liever willen stoppen want ze ontglipt me veel te snel ... Ik herinner me nog de vooravond van haar geboorte. Toen schreef ik vol ongeduld een welkomstwoordje voor haar . Tijdens haar doopfeest probeerde ik mijn gevoel voor haar opnieuw in woorden te vatten. En toen ze nog geen twee was, dacht ik haar helemaal doorgrond te hebben. Maar soms zorgt ze toch nog voor verrassingen . Al