De onbemande vrouw

Begin oktober liet het reisbureau weten dat ze hun verzekeraar opdracht hadden gegeven om het dossier van zoonlief te onderzoeken, om na te gaan welke compensatie eventueel mogelijk was na alle doorstane ellende. De verzekeraar zou ons op de hoogte houden maar dat kon wel even duren ... Deze week vond ik drie maanden windstilte voldoende dus ik besloot mijn stoute schoenen aan te trekken. Het had heel wat voeten in de aarde om de betrokken dossierbehandelaar te vinden en daarna voerde ik een heel interessant gesprek ... Zo wist de vrouw me meteen te vertellen dat onze klacht was afgewezen aangezien er geen oorzakelijk verband kon worden aangetoond tussen onze reis en de huidinfectie van zoonlief. Ik weerlegde door te stellen dat de incubatietijd van de bacteriële huidinfectie minder dan een week bedraagt (dat beaamde ze ook). De eerste wonde was zichtbaar op onze terugvlucht dus hij heeft de infectie zonder twijfel in Turkije opgelopen. Door de grote hitte hebben we geen uitstappen

In de kerstvakantie bleek de wc boven verstopt. Zoonlief kreeg meteen een beschuldigende vinger want die slaagt erin om een halve rol wc-papier te verbruiken bij elk wc-bezoek. Gelukkig is ons stulpje een tweede wc rijk want anders hadden we echt een probleem. WC-ontstopper gebeld en die maakte de leidingen weer helemaal vrij. We kregen nog de raad om in de toekomst voor minder dik wc-papier te kiezen. Een dag later was de wc opnieuw verstopt. En mocht de wc-ontstopman dus nogmaals opdraven. Deze keer verketterde hij onze wc met spaarfunctie want volgens hem zijn die ecotoiletten gewoon volksverlakkerij die nefast zijn voor het buizenstelsel. Zijn goede raad van de dag: altijd de grote knop gebruiken en de spaartoets dus negeren. Leidingen opnieuw gespoeld. Nog geen twee dagen later weer hetzelfde liedje. Plots bedacht ik me dat ik een maand geleden in de wc’s een wc-blokjeshouder had opgehangen en dat die van boven verdwenen bleek. Een aha-erlebnis dus. Ondanks een doorgedreven on