De onbemande vrouw

Dochterlief besloot deze week even grondig de grenzen af te tasten, zonder enige aanleiding of de minste aankondiging vooraf. Tot mijn verbijstering want ik maak reeds jarenlang reclame voor haar met de slogan: mocht ik haar klonen, ik was schatrijk! Mijn kookpotten stonden volop te pruttelen toen ze plots de keuken in kwam met een sip gezichtje en de armen gekruist voor de borst. Ik veronderstelde dat ze ruzie had met haar broer maar neen, het juffrouwtje wou een snoepje. En wel meteen! Nog 10 minuutjes en er zou gegeten worden dus geen denken aan. Waarop ze in een helse woede met sloten tranen uitbarstte. Ze kroop in een hoekje tussen de zetels en daar heeft ze zowat een half uur gebruld, gejankt, gekrijst en gegild. Vakkundig genegeerd door mezelf en zoonlief, die het blijkbaar wel eens een fijne afwisseling vond dat hij nu de ‘good guy’ was en zij eens een ‘bad girl’. Ik zette het eten op tafel en liet haar weten dat ook haar eten klaar stond maar dat zorgde enkel voor nog meer g

Het voorbije weekend stond er niets noemenswaardig in de agenda gepland en er lagen nog tickets voor Bellewaerde klaar die ‘op’ moesten voor het einde van de herfstvakantie. Zondag werd ook een dagje rustig herfstweer voorspeld dus we besloten het erop te wagen en kregen ook nog het gezelschap van lieve vriendjes dus dat kon helemaal niet meer stuk! En het werd nog beter ... We hadden het park bijna voor ons alleen, zo kalm was het. Ik denk dat we zowat alle attracties hebben gedaan, sommige zelfs meerdere keren, dus we kregen echt waar voor ons geld. Nergens aanschuiven, plaats te over en een heerlijk warm herfstzonnetje om het helemaal af te maken. Het was uiteraard niet zo warm als in de zomer maar de waterattracties hielden we dan maar gewoon voor het laatst. Er waren dus enkel vrolijke en tevreden snoetjes te zien, bij jong én oud. ’s Avonds ook nog eens lekker gaan eten samen dus dat was werkelijk een dagje om in te kaderen! En zo heeft een mens weer energie om de werkweek

Steeds zoonlief de voorbije dagen dichtbij mij kwam staan, viel me op dat hij precies weer wat gegroeid was. Ik haalde het meetlint vanmorgen dus eens boven en jawel, hij heeft intussen de 1,4m gehaald. Dat is zomaar eventjes 5 cm erbij sinds het begin van de zomervakantie! Geen wonder dat broeken, truien en jassen plots heel wat krapper zitten ... Zijn enorme eetlust zal daar ongetwijfeld niet vreemd aan zijn. Niet dat dochterlief onder moet doen. Zij klaagt regelmatig over pijnlijke knieën. Ik weet uit ervaring dat dat veelal te wijten is aan een groeispurt. Ik besloot ook haar dus nog eens te meten en zij blijkt zomaar eventjes 1,12m gehaald te hebben. In mei werd ze gemeten op het CLB en mat toen 105 cm ... Het ziet er dus naar uit dat ik grote kinderen heb. En dat terwijl ik zelf maar een onderdeurtje ben. Leve de genen van manlief dus!