De onbemande vrouw

Het voorbije weekend stond in het teken van ons intussen beroemde en beruchte Bendeweekend. Deze keer ontbraken er helaas een paar bendeleden maar ons gezelschap bestond toch nog steeds uit 10 volwassenen en 7 kinderen. We verbleven in een voormalig schoolgebouwtje ‘ de Lindeschool’ in Wijtschate dat volledig was gerenoveerd en ingericht als vakantiewoning, inclusief oud klaslokaal als speelkamer. Alle voorzieningen - tot en met keukenhanddoeken, kruiden, vaatwasmachineblokjes ... - waren aanwezig dus het was een complete voltreffer! Waarschijnlijk één van de betere vakantiehuizen waar we al verbleven en dus een dikke aanrader ... En ook het gezelschap was nog maar eens subliem. Het aantal uitstapjes bleef ietwat beperkt – stadsbezoek aan Ieper, wandelingetje op de Kemmelberg, bezoekje aan loopgraven van Bayernwald ... – want soms was het gewoon al voluit genieten om samen rond de tafel te zitten en te kletsen bij een natje en een droogje. Gezelligheid troef dus, en ook de ki

Gisteravond vertelde ik mijn schoonzus heel enthousiast dat de huidinfectie van zoonlief blijkbaar onder controle is want een week na het stoppen met antibioticakuur nummer drie heb ik nog geen nieuwe wondjes opgemerkt. Maar mijn liefste zorgde prompt dat ik een toontje lager zong want had 's morgens misschien toch terug iets gezien ... Bij nazicht voor het slapengaan zag ik 'het' ook. Hopelijk blijkt het toch nog een gewoon bobbeltje te zijn en verdwijnt het dus weer spontaan zonder meer. Laten we dus niet meteen panikeren. Maar voorlopig durf ik dus nog niet te zeggen hoe het zit met zoonlief. Vraag aan alle huidoneffenheden: kan u misschien iets duidelijker tonen wat u precies bent zodat ik meteen weet hoeveel zorgen ik me moet maken? En als u een broeiende streptokok of stafylokok bent: ik vervloek u!

Het nieuws van de dermatoloog was helaas niet zo rooskleurig. De bacterie bleek nog heel erg aanwezig en dus nog lang niet onder controle. Ook al kreeg zoonlief de voorbije dagen nog nauwelijks nieuwe wondjes en bleven ze beperkt in omvang, we moesten de strijd opnieuw aangaan. Want over een aantal dagen is ook de tweede antibioticakuur uitgewerkt en dan staan we weer bij af. Een zeldzaam verschijnsel want normaal gezien is impetigo niet zo hardnekkig. Maar we spreken dan ook over zoonlief ... Opnieuw een antibioticakuur dus en zijn huid twee keer per dag helemaal afdeppen met boorwater. Daar bovenop is de jongen nu ook nog eens zwaar verkouden sinds dit weekend. Voorbije nacht heeft hij bijna geen oog dicht gedaan en stond het huilen hem nader dan het lachen door alle ellende. Ik hoop maar dat de virussen nu geen vrij spel krijgen omdat zijn weerstand helemaal ondermijnd is door al die antibioticakuren van de voorbije weken. Ik begin stilaan te vrezen voor een heel lange winter ...

Tal van vriendjes en vriendinnetjes delen mijn lot dit jaar: de kaap van de 40 omzeilen. Daarbij hebben we de keuze: kniezen in een hoekje of er nog eens een ferme lap op geven. Het werd dat laatste want het voorbije weekend schoof een 23-koppige bende aan voor een zonnige tuinbarbecue met drie enthousiaste gastvrouwen. Uitgelezen weer, lekker eten, veel bubbels en consoorten, goedgezinde gasten en uitgelaten kinderen op een berg speelgoed. Dat werd dus een heel plezant feestje ... En de maand september belooft op datzelfde elan verder te gaan want zaterdag krijgt dochterlief haar feestje (er wordt opnieuw een zonnig weekend beloofd) en twee weken later vertrekken we op Bendeweekend. Altijd iets om heel erg naar uit te kijken!