Posts

Posts uit april, 2012 tonen

Le nouveau 'moi' est arrivé ...

Even de balans opmaken een weekje na de collectieve make over. Ik kan trots verklaren dat ik me sindsdien bijna elke dag heb opgemaakt. Ik word niet aangestaard op trein en werk en er weerklinkt geen honende spotlach waar ik passeer, dus ik veronderstel dat het resultaat redelijk natuurlijk overkomt en ik er niet meteen als een overjaarse dichtgeplamuurde barbiepop bijloop. De tijd die het me elke ochtend kost om wat schmink te smeren, valt ook goed mee. Ik denk dat ongeveer 10 minuten per dag ruimschoots volstaan, dus dat is zelfs voor een immer gehaaste ram nog aanvaardbaar. Dochterlief vindt het trouwens schitterend dat al die vrouwenspullen de weg naar ons huis hebben gevonden en palmt de eerste attributen al in (waar is mijn blusher nu weer gebleven?). En nu ons bollewerkje sinds kort ook een potje nagellak rijk is, verkeert ze helemaal in hogere sferen. Meter Bin - die sinds een week ook naarstig smeert, wrijft en penseelt - kwam zaterdag op bezoek en mocht meteen de vinger

Nachtalarm ...

Vannacht is (nogmaals) het bewijs geleverd: mens, dier én ding spannen samen tegen mijn nachtrust ... Voor één keer kwam geen van beide telgen de slaap verstoren (geen plasje, hoopje, tutje, popje, nachtmerrie, verloren dekbed, slaapwandeltocht ...). Dat had dus een ongestoorde nacht kunnen worden. Maar rond 4u schrok ik plots wakker. Had ik niets gehoord? Na paar minuten ingespannen luisteren, is het besluit: neen, het was vast verbeelding. Ik zak terug weg in een droom. Om een kwartier later weer wakker te schrikken. Had ik nu echt niets gehoord? Even wachten en luisteren ... Neen, toch niet. Lekker verder slapen dan maar. Tien minuten later met één been net weer in dromenland als ik toch echt iets lijk te horen. Een scherp maar ultrakort geluid ... Was het in mijn droom of was het echt? Weer hoor ik een hele tijd niets en besluit net weer in te dommelen – het is intussen rond 5u – als ik het nu toch echt hoor: een korte, hoge piep. En tegelijk ken ik de schuldige: het brandalarm.

Operatie van dino tot diva ...

Afbeelding
Zaterdagochtend was het zover: operatie ‘van dino tot diva’ ... Met negen madammen waren we er helemaal klaar voor, cava inbegrepen. Kwestie van ons de nodige moed in te kunnen drinken ... Ik mocht als eerste op De Stoel en leerde meteen heel wat bij. Het bestaan van ‘primer’ bijvoorbeeld, meteen goed voor de nodige hilariteit in het gezelschap. Maar de tips voor het aanbrengen van oogpotlood, poeder enz. waren toch heel welkom want ik ben (was?) een complete leek. En toen was het de beurt aan de anderen - het lachen zou hen snel vergaan ... :-) Weg met te rode wangetjes. Geen vaalbleke snoetjes meer. De sprekende ogen en glanzende lippen kwamen je overal tegemoet ... En intussen is er heel wat gelachen en gebabbeld. En smeedden we plannen voor die avond want we wilden uitpakken met onze nieuwe 'look'. Een heel geslaagde workshop dus. Gisteren heb ik voor het eerst zelf een poging gewaagd met alle nodige attributen. En het resultaat viel heel goed mee. Echt

Terug thuis!

Afbeelding
Voor hij vertrok, werd zoonlief nog eens uitgebreid gezoend en geknuffeld. Want hij trok voor het eerst de wijde wereld in zonder ons ... Gelukkig had hij er wel zin in en vertrok hij dus vol verwachting. Al bekende hij wel dat hij ons toch zou missen. En wij dan ... Dankzij de foto's op de schoolwebsite konden we toch een beetje volgen wat ze ginder allemaal deden ... En de week ging heel snel voorbij. Ik had gedacht dat ik het veel en veel lastiger zou hebben met het gemis, maar het viel eerlijk gezegd best mee - nu klink ik als een slechte moeder zeker? Maar ik ging ervan uit dat hij een fijne tijd beleefde en dochterlief genoot met volle teugen van de exclusieve aandacht. Opmerkelijk was vooral hoe stil het huis was zonder hem ... :-) Vrijdagavond konden we dan een vermoeide, hese maar tevreden zoonlief terug in de armen sluiten. Het was heel erg fijn om hem terug te zien en vooral te merken dat hij een leuke tijd gehad heeft. En ja, hij had ons gemist en was blij terug

Uit de kast ...

Afbeelding
De kasten op de kamer van dochterlief hebben stilaan hun beste tijd gehad. Daarom besloot ik prijzen in te winnen voor een maatkast. Eerst naar een speciaalzaak waar ze een werkelijk prachtig ontwerp uitwerkten, maar het prijskaartje (6 000 euro) sloeg me net niet knock-out. Daarop nodigde ik een lokale schrijnwerker uit. Zijn ontwerp was veel meer basic maar bedroeg nog steeds 4 000 euro. Dat werd het dus ook niet. Gisteren trokken we naar Ikea en daar was meer (betaalbare) inspiratie te vinden. Echt maatwerk is het uiteraard niet en het was even zoeken en puzzelen. De stuvareeks voor kinderen bleek me iets te wankel en te beperkt, de paxreeks bood meer mogelijkheden. Enige nadeel is dat we verschillende reeksen moeten combineren want ik wil niet enkel een gesloten kleerkast maar ook een open wandrek waar het kind haar prullaria en boeken in kwijt kan. Na de nodige tijd ben ik er uitgeraakt. Het wordt een pax-garderobekast met glazen schuifdeuren en een expedit-rek in witte hooggla

Stil ...

Zo kan je ons Bollewerkje omschrijven na het vertrek van zoonlief. Gisteravond trof ik thuis een mooi en rustig spelende dochter aan. Poppen, autootjes ... Alles passeerde de revue, maar dan zonder de 3 000 decibel die normaal gezien gepaard gaan met het spelen als zoonlief in de buurt is. Die spat bijna permanent als losgeslagen vuurwerk door huis, terwijl zij nu de hele avond gewoon op de mat zat te spelen. Het kind was rond 21u nog zo mooi en rustig aan het spelen dat ik bijna vergat haar in bed te stoppen ... Vanmorgen had ik voor het eerst in zeven jaar zelfs een wekker nodig! Want voor zoonlief start de dag steeds met gierende banden en veel drukte en lawaai – veel geslapen wordt er dan ook niet meer zodra hij zijn ogen opent bij het krieken van de dag. Het doet dus deugd voor oren en zenuwen om eventjes niet in het oog van een orkaan van lawaai te vertoeven. Ook op school is de sfeer helemaal anders want daar lopen momenteel enkel kleuters rond. De juffen hebben alle driewie

Bosklassen - het vertrek

Een belangrijke dag voor zoonlief vandaag want vanochtend is hij vertrokken op bosklassen naar Spa . Voor het eerst vier nachten op rij in een vreemd bed. In zijn hele leventje heeft hij tot dusver een paar keer overnacht bij oma maar zo echt de wijde wereld in zonder ons, dat is nieuw. Er werd dan ook uitgebreid afscheid genomen en sinds vorige week ben ik gestart met het versturen van kaartjes zodat hij ginds zeker post van ons ontvangt. Het was wel grappig vanmorgen om alle kinderen gepakt en gezakt klaar te zien staan. Sommige koffers waren zo groot dat het kind er makkelijk zelf nog bij kon ... :-) Maar er moest dan ook veel bagage mee: lakens, handdoeken, regenlaarzen, slaapzak ... Al was het grootste stuk dat zoonlief in zijn koffer propte waarschijnlijk wel zijn Domboknuffel. Bij het instappen en wegrijden van de bus zag ik zijn snoetje achter het raam en las het dubbel gevoel in zijn ogen: blij en opgewonden en tegelijk een beetje nerveus en onzeker. Maar hij heeft vast ee

The day after...

Zo, dat wordt dikke fun op tram 4 als mijn verjaardag ook maar enigszins indicatief is voor het komende jaar! Ontbijt op bed met live kinderkoor welness met uitgebreide gelaatsverzorging en Jordaanse hoofd-, schouders- en rugmassage Veggie gastronomisch diner in het Gentse avalon met fijne vrienden Tientallen sms'jes en facebookberichtjes En dat allemaal dankzij een liefste uit de duizend en samenzweerderige hulp van ouders en vrienden! De snoodaards ... Ik heb echt genoten! Wanneer mag ik terug? :-)

40!

Vandaag de grote overstap naar tram 4! Ik heb besloten het vooral met veel humor te doen. Zeg maar: zet de botox maar al klaar, want ik word 40 jaar! Voor wie het wil zeggen met een bloemetje nog dit: we hoeven geen bloemen, we hebben al een oude struik. :-) En wees maar zeker dat ik zinnens ben nog veel ouder te worden dus laat de trams maar komen!

Een nieuwe uitdaging ...

Zo, de 40 dagen zonder vlees zitten er (bijna) op! Een lachertje natuurlijk als je al meer dan twee decennia geen vlees of vis meer eet ... :-) Een welgemeende proficiat voor alle moedige carnivoren die zich waagden aan een vleesloze vastentijd en het zowaar ook vol hielden ... Hopelijk heeft het toch een paar vooroordelen over vegetarisme uit de wereld geholpen. Bij vele ervaringsdeskundigen viel helaas nog steeds op te vangen dat vooral het buitenshuis eten een probleem is als vegetariër. Dat kan ik in veel gevallen beamen - al was het pakweg 20 jaar geleden nog veel erger - maar stilaan zijn er een handvol chefs die toch niet de indruk wekken dat ze in je bord zouden spuwen als je een warme groentenschotel vraagt. Tijd nu voor een nieuwe uitdaging, die er deze keer ook echt één is voor mij: stoppen met shoppen . Aangezien ons Bollewerkje binnenkort een nieuwe keuken krijgt, moet de knip dringend op de geldbeugel want de krater die zoiets in de gezinsfinanciën slaat, is niet gez