De onbemande vrouw

De Vlaamse feestdag stond hier gelijk met een exclusief mama-zoon-dagje. Mijn liefste had een gewone werkdag en ook dochterlief werd verwacht bij haar onthaalmoeke na een weliswaar iets meer relaxt ontbijt dan op gewone werkdagen. Eerste punt op de agenda was een uitgebreid zwembadbezoek met zoonlief. Kwestie dat hij zijn prille zwemkunsten nog eens vanonder het stof blies. Met succes trouwens. Een Olympisch record zat er nog niet meteen in maar hij kan toch al een halve zwembadbreedte het hoofd boven water houden. Daarna even een korte wandeling op de wekelijkse markt van Dendermonde voor een beloofde stop aan het wafelkraam – anders krijg ik zoonlief voor geen geld mee voor een marktbezoek. Daarna pikten we vriendinnetje Birgit op voor een bowlingsessie. Na drie spelletjes, die we elk om beurten wonnen, ging ik terug dochterlief oppikken die net haar middagdutje had afgerond en konden ze samen buiten spelen, inclusief water- en balspelletjes en een afsluitend fietstochtje. 's

Een stellige dochterlief: Ik wil een andere mama, een andere papa en een andere broer! Een verbijsterde en nieuwsgierige ik: Ah ja? En wat voor een mama, papa en broer moeten dat dan zijn? Nog even vastberaden dochterlief: Een mama clown, een papa clown en een broer clown. Ik wil ook clown zijn! Voilà, de toekomstvisie van dochterlief is daarmee bekend ...

Ik krijg al eens de vraag of het echt zo leuk is dat zoonlief tijdens de vakanties mee kan naar het werk ... Als ik hem daar ’s middags ga oppikken bij de kinderopvang, zijn enthousiaste ‘mamaaaaaaaaaa!’ al van meters ver door de cafetaria hoor schallen en hij me juichend om de hals vliegt, is elk antwoord overbodig ...