De onbemande vrouw

Plots stopt het leven zoals het is, zoals we het kenden tot nu toe. En wordt het nooit meer zoals voorheen ... Nu zijn er vooral vragen, en een groot gemis dat voorlopig nog strijdt met het ongeloof. De vragen zullen misschien ooit worden beantwoord, het ongeloof uiteindelijk uitdoven. Het gemis zal evenwel blijven. Lieve, lieve Mireille. Je was een vrouw met een gouden hart. Die zichzelf steeds wegcijferde voor anderen. Die liever slikte en zweeg dan een valse noot uit te brengen. Je was een voorbeeldfiguur, en daarom kozen we je als meter voor Lenca. Omdat we wisten dat ze bij jou veel liefde en warmte zou vinden. Omdat we wisten dat het ook voor jou zoveel betekende om die speciale rol in haar leven te mogen spelen ... Helaas hebben jullie veel te weinig tijd met elkaar kunnen doorbrengen. Heb je de kans niet gekregen om haar te zien opgroeien, om haar iets te leren over jouw waarden en levenslessen. Daarom beloof ik je: wij zullen getuigen over jou. Zodat ze weet dat er ooi

Ik bel naar moeshke maar strand op het antwoordapparaat en spreek dus maar een boodschap in. Zoonlief observeert en concludeert: "Het was het vraagapparaat zeker?"

Dochterlief hoort niet meer ... Na zowat alles dat we zeggen, volgt een luide 'Wat?' waarna we het gezegde nog eens trager en luider moeten herhalen. Dochterlief heeft wel een excuus ... Het schaapje heeft een knoert van een oorontsteking met gescheurd trommelvlies. Geen wonder dus dat we tegenwoordig met ondertiteling moeten spreken. Al toleraar ik dat maar een paar dagen meer. Eens de antibiotica werkt, verwacht ik weer onmiddellijke en totale gehoorzaamheid! :-)

Eind juli kochten mijn liefste en ik een nieuwe slaapkamer Aruba. We moesten een tweetal maanden geduld hebben - maar dat hadden we. We hadden dan ook iets moois om naar uit te kijken ... Eind september werd de levering met een maand uitgesteld. Geen probleem, we zijn flexibel en begrijpend, mijn liefste en ik ... Eind oktober werd de slaapkamer geleverd en toog mijn liefste aan het werk. Een halve dag en een halve kleerkast later, gooide hij de handdoek in de ring. Handleiding bleek zo miserabel dat enkel een plaatsbezoek aan de winkel nog redding kon brengen. Een uur en 60 kilometer later bleek mijn liefste toch goed bezig en kon de kleerkast verder worden afgewerkt. Totdat een paar ontbrekende stukken roet in het eten kwamen gooien dus toen begon hij maar aan het bed. Maar daarvan waren vijzen en schroeven zelfs helemaal nergens te bekennen ... Mijn liefste mocht dus opnieuw naar de winkel om zijn verhaal te doen. De onderdelen moesten worden besteld. Dat werd dus een paar nac

Het jaarlijkse Walhalla van de boekenwurm loopt bijna weer ten einde. Dit jaar ging ik erheen met de plaatselijke bib en in het gezelschap van moeshke. De boeken vlogen ons nog net niet om de oren maar het aanbod was werkelijk onnoemelijk groot. Vooral het assortiment kinderboeken bleek waanzinnig en ook de modale onderwijzer zag vast de bomen door het bos niet meer want al die school- en oefenboeken maken ongetwijfeld kleine Einsteins of Herman De Coninck-klonen van het kleine grut... De bijna 3 uren tijd die we hadden, waren ruim onvoldoende om alles eens deftig te kunnen bekijken, we moesten dus heel gericht rondneuzen. Ik heb mijn handjes wel keurig in de zakken gehouden om niet teveel in de verleiding te komen want wegens chronisch plaatsgebrek in ons Bollewerkje is een uitbreiding van ons(armzalig) boekenkastje geen optie. Enkel Peter Adriaenssens kon me verleiden met zijn boek 'Laat ze niet schieten !'. Moeshke koos voor de Eenzaamheid van de priemgetallen . Maar verd