Verlies ...

Op nog geen 24 uren tijd zijn zowel zoon- als dochterlief elk door het oog van de naald gekropen.

Tijdens het voorbije schoolfeest kreeg zoonlief een staander met vier lichtspots op zich. Gelukkig niet op zijn hoofd maar tegen de knie. Als ik zijn blauwe knie zie, word ik gewoonweg misselijk van de gedachte wat had kunnen gebeuren. Ik heb het niet zien gebeuren, wel gehoord en zei nog net tegen een andere moeder: wat een geluk dat daar geen kind onder stond! Toen ik besefte dat mijn kind op het nippertje aan erger is ontsnapt, was het toch even slikken.

Diezelfde nacht hoorde ik plots vanuit de kamer van dochterlief harde bonken. Ik veronderstelde dat ze met haar hoofd tegen de rand lag en tumult veroorzaakte bij het woelen maar besloot toch maar een kijkje te gaan nemen. Gelukkig maar want ze bleek de parkhemel in haar bed te hebben getrokken en die was rond haar hoofd verwikkeld geraakt. De omvallende hemelstang trok de stof steeds strakker rond haar nek dus als ik niets had gehoord, was het misschien niet zo goed afgelopen.

Of hoe snel je levensgeluk plots voorbij kan zijn ...

Reacties

Martha zei…
wat vreselijk schrikken, dat doet je idd beseffen hoe broos geluk kan zijn....Pluk de dag linda!

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

De verjaardagsvloek ...

14 juni