Zumba ojé

Aangezien ik in sportmodus zit, ben ik met buurvrouw Maggy naar onze allereerste Zumbales getogen. Ik vreesde een beetje dat we zouden worden geconfronteerd met een zee aan gestroomlijnde jongemeisjeslijven in glimmende en superstrakke discopakjes maar dat viel gelukkig heel goed mee. We werden omringd door vrouwen van alle leeftijden en maten. We konden ons dus concentreren op de pasjes en dat bleek niet overbodig want als complete salsa- en merengueleek dreigde ik regelmatig over mijn eigen voeten te vallen. Maar ondanks mijn klunzigheid vond ik het best te pruimen.

Goede voornemen voor volgende week : me niet druk maken als ik een bepaald pasje niet perfect onder de knie krijg maar er gewoon mijn eigen interpretatie aan geven en vooral stevig blijven bewegen ! Al zal ik misschien toch best eens uitkijken naar een DVD om thuis wat te oefenen - op de schaarse momenten dat er geen getuigen in de buurt zijn wel te verstaan.

Wat is intussen het resultaat na twee maanden letten op voeding en sporten ? Minus drie kilo, én niemand die me meer vraagt of ik (weer) zwanger ben. Gelukkig maar want dat waren telkens zware mokerslagen voor mijn zelfvertrouwen. Dus een kleine aanmaning voor lezend Vlaanderen : bij twijfel, NOOIT vragen of iemand zwanger is. Als dat zo is, zal die persoon ongetwijfeld met veel plezier zelf van de daken schreeuwen dat er nageslacht op komst is, zodra de tijd rijp is daarvoor ! Met dank !

Geshakete zwaai,

Linneke