De onbemande vrouw

Gisteravond na twee weken weer gelopen. Het deed werkelijk deugd, en de knie hield zich wonderwel goed ! Ik ben wel braaf teruggekeerd naar les 11 én heb maar één les gelopen. Al kriebelde het serieus om langer te lopen maar ik heb mijn lesje intussen geleerd. Met bijna-bejaarde kniepezen wordt blijkbaar niet gelachen ... Zucht. Ik was trouwens in jong gezelschap want mijn nichtje en ons buurmeisje dartelden vrolijk met me mee. Ik dacht even dat ze me gierend met mijn oude knoken in het stof zouden laten bijten en dat die jonge veulens mijn zo al fragiele ego helemaal in de vernieling zouden lopen, maar dat viel heel goed mee ! Het jonge grut vond het blijkbaar toch niet zo makkelijk om vol te houden. Halfweg begon het pubergekwebbel dan ook meer op een klaagzang te lijken : 'dat doet hier pijn' (wijst op verkeerde plaats voor milt), 'dat kriebelt zo' (de eerste druppels rugzweet verschijnen) ... Maar we hebben het gehaald en deze oude tante heeft zo toch een greintje r

Dochterlief is gezegend met puur engelengeduld. Probeert zoonlief iets te maken of ineen te knutselen en wil het niet meteen lukken, dan weerklinkt na drie seconden een immens geërgerd 'Alléééééééééé !' om het twee seconden later met een woeste zwaai door de kamer te keilen. Ik zie de moordlust dan gewoon in zijn ogen dus dan laten we hem wijselijk maar even afkoelen. Ik probeer hem dan wel tot geduld aan te manen maar aangezien ik meestal het slechte voorbeeld geef door zelf vol ongeduld door het leven te stormen, zijn mijn aanmaningen weinig geloofwaardig. Zoonlief houdt me trouwens regelmatig een spiegel voor en dat is best confronterend. Is er een trage voorligger op de weg, dan klinkt het al vlug op de achterbank : 'allez, manneke!' met een intonatie die ik maar al te goed herken, van mezelf ... Zo gaat het dus totaal niet met dochterlief. Ik zat onlangs naast haar op de speelmat toe te kijken op haar verwoede pogingen om speelgoedmannetjes in de kofferbak van een

Véro en Bolleke hebben gevolg gegeven aan mijn dieptreurige verzuchting dat er het voorbije jaar enkel nog jongetjes werden geboren in onze vrienden- en kennissenkring (Noah ! Felix ! Milan (2x) ! Jarne ! Wies ! Vince !) en hebben hoogstpersoonlijk een lief, klein meisje op de wereld gezet. Welkom, Fleur ! Lenca kijkt alvast halsreikend uit naar jullie eerste speel-date ...

Een weekje weer aan de slag. Gek hoe snel de vakantiekriebels naar de achtergrond zijn verdreven. Na amper een dag lijkt het alsof je nooit bent weggeweest. Maar het is wel fijn om terug aan de slag te zijn, in de wetenschap dat ik hier wel een toekomst heb als alles goed gaat. Wat hebben de vier weken vakantie opgeleverd ? - 2 kilootjes lichter, nog acht te gaan : helaas gaat het niet meer zo vlot als 'vroeger' ... Maar langzaam gaat ook - zegt de ram zonder geduld ... - 1 kniepees geruïneerd , nog één te gaan : op kineadvies ben ik toch maar (tijdelijk) gestopt met lopen. Tot mijn immense spijt want ik had echt de smaak te pakken ... Ik hoop volgende week terug te kunnen starten. - 1 weekendje Centerparcs geboekt voor eind september, ditmaal de Vossemeren , aangezien ze zo vriendelijk waren ons 50 % korting te geven. We laten ons deze keer als echte VIPS behandelen ... - 1 dochter die een paar tellen kan staan maar veel liever honderd rondjes aan onze handen door tuin en huis

En zo kwam een einde aan onze prachtige zomervakantie ... We hebben werkelijk volop genoten, niet in het minst dankzij het mooie weer. De Nieuwdonk, Plopsaland, de zee ... stonden garant voor het nodige vermaak voor ons duo kindervreugde, en ook wij hebben genoten. En verder stonden er heel wat feestjes en barbecues bij vrienden en familie op het programma. Zoonlief blijkt een ware voorliefde voor verkleedpartijtjes te hebben ontwikkeld en verbaast ons dagelijks met zijn levendige fantasie. Zijn vroegere watervrees is ingekrompen tot een aversie tegen de douchekop. Meren en zeeën schrikken hem sinds kort niet meer af en soms lijken we zelfs getuige van een heuse metamorfose tot waterrat ... Hij blijft een vroege vogel en heeft een meer dan gezonde eetlust. Geen wonder dus dat hij stilaan in kleren van een zevenjarige past ... Dochterlief is dan weer gek op voetballen en stond vandaag voor het eerst een paar tellen zelfstandig recht. Haar knuffelgehalte is immens groot. Ze zou zelfs een

De laatste week vakantie is bij deze ingezet. Het is nochtans genieten. En ook wel een beetje een triest denkbeeld dat het nu een jaar zal duren voordat ik terug zoveel tijd met mijn gezinnetje zal kunnen doorbrengen ... Daar staan we best niet te lang bij stil ! Ik vrees wel een beetje voor traantjes bij dochterlief op maandag. Ze is helemaal opengebloeid, geniet met volle teugen van ons gezinsleventje en is meer dan stapelzot op haar broer. Ook wij worden telkens ze ons ziet, getrakteerd op een stralende lach en juichkreetjes. Die complete vreugde zal volgende week waarschijnlijk wel wat minder zijn ... Grootse plannen hebben we niet. Veel buiten spelen. Regelmatig lopen (jaja, ik hou vol!). En elke seconde ten volle beleven. Vakantiezwaai, Linneke

Het bloggen schiet er duidelijk bij in maar we hebben dan ook de handen vol. Stoeien met groot en klein, feestjes bij familie en vrienden, fietstochtjes met de dochter, uitstapjes allerlei ... Ons vakantieprogramma zit overvol. De schaarse avonden dat ik eens thuis ben, trek ik de loopschoenen aan dus ook dan geen blogtijd. En overdag is de pc helemaal geen optie want dan zijn er twee belhamels om te entertainen ... Intussen nog eens naar de kinderarts. Dochterlief blijft mannequinambities vertonen want haar gewicht blijft iets lager in verhouding tot haar lengte (9,4 kilo voor 78 cm). En nu weer afsluiten want ik wil nog even lopen en liefst terug thuis zijn voor het echt donker is. Sportieve vakantiezwaai, Linneke