Posts

Posts uit juni, 2009 tonen

De trein is altijd een beetje lijden (bis) ...

Remember mijn 'ode' aan de NMBS ... Die is nog even actueel als toen want ook de voorbije weken waren vertragingen en overvolle treinen schering en inslag. Mijn ode dus ... Die is zopas beloond met een persoonlijk schrijven van een of ander NMBS-afdelingshoofd. Nou ja, persoonlijk ... Het leek me eerder een voorgekauwd antwoord vol standaardformuleringen want de replieken waren meer dan voorspelbaar (en weerlegbaar). De NMBS doet grote inspanningen om zo stipt mogelijk te rijden, maar uiteraard zijn er altijd 'uitzonderlijke' omstandigheden mogelijk. Blablabla ... Hmm, blijkbaar lopen onze definties van 'uitzonderlijk' dan toch zwaar uiteen. Ik heb het dan toch meer voor de definitie uit 'Van Dale' ... En treinaansluitingen zijn nooit verzekerd. Neen, maar de stoptrein heeft bijna dagelijks minstens 5 minuten vertraging maar kan die ene dag dat hij eens op tijd is geen 2 minuten wachten als de sneltrein uit Brussel wat vertraging heeft. Dat er geen 10 m

Een lang weekend ...

En na de vooruitblik komt uiteraard ook altijd een terugblik ... Het was fantastisch! Zo leuk zelfs dat ik geen stem meer heb en snipverkouden ben. De prijs van een afmattend maar buitengewoon fijn weekendje Erperheide . Vrijdagmiddag zijn we vertrokken en na een rit van twee uren konden we onze cottage innemen. Eerste indruk : ietwat verouderd, mocht iets netter (keuken) maar verder was alles dik in orde. Ruim genoeg en voldoende faciliteiten. En zoals steeds had ik een arsenaal aan eten en drinken mee want ik was gewaarschuwd voor te dure en weinig gastronomische restaurants. Al bleek dat mee te vallen, de winkel was helemaal niet zo duur. De eettentjes wel en voor zover we weten, inderdaad niet zo uitgelezen. Een eerste wandeling door het park was veelbelovend en zoonlief had er meteen zin in. Dat werd dus meteen onze eerste subtropische zwemparadijsduik in vele, vele jaren. Dochterlief was niet meteen overtuigd maar dat was vooral te wijten aan de vermoeidheid want de dag erna begr

De Schreeuw

Afbeelding
Ik zie vanuit de verte de muur opdoemen waartegen ze te pletter zal slaan ... Ze is 40 en worstelt met een midlifecrisis. "Is dit het nu ?" schreeuwt het in haar. Een huis, een man, kinderen, een job, familie, vrienden ... Meer dan waar vele mensen op durven hopen, maar geen vervulde dromen voor haar. Een verzengende, vernietigende storm woedt in haar en blaast alle zekerheden omver. Vroeger viel ze steeds op mannen die zich niet wilden binden en hun eeuwige vrijheid belangrijker vonden dan het leven zelf, vooral veel belangrijker dan haar. Haar kamikazehart leek een vuurvliegje, aangetrokken tot de vlam - de mannen die zich god waanden en haar keer op keer konden overtuigen van hun goddelijke status. Totdat ze met de noorderzon verdwenen ... Toen kwam er een man die haar toonde dat het ook anders kon, dat liefde geen allesverzengende en allesvernietigende brandhaard hoeft te zijn, en die met hart en ziel jarenlang haar toegewijde echtgenoot was. Maar dat was toen, en dit is

Erfrecht in Kafkaland ...

Stel. Je hebt vier kinderen in de jaren '60 die elk aan het begin van hun eigen volwassen leven staan. Je wil hen als ouder graag allemaal een leuke start geven. Drie kinderen krijgen een stuk grond met een waarde van ongeveer 300 000 frank. Het vierde kind krijgt een geldbedrag van ongeveer 300 000 frank. Mooi en eerlijk geregeld, denk je dan. Iedereen content ! Mis poes. Want als je zowat 40 jaar later overlijdt , blijkt het vierde kind helemaal niet zo tevreden met de regeling. En zoals het een Kafkaland betaamt, vindt het de wet achter zich . Want de wetgever schat de waarde van de geschonken grond niet op het moment van de schenking, maar op het ogenblik van overlijden van de langstlevende ouder. Het geldbedrag daarentegen blijft zijn oorspronkelijke waarde houden. Ongeacht wat je in tussentijd met de grond (bv. verkocht) of het geld (bv. grond gekocht of een huis gebouwd) hebt gedaan ... Tel daarbij de huizenhoge wettelijke interesten gedurende die 40 jaar op de waarde van de

Bioweek

Dit weekend is de bioweek van start gegaan, inclusief een eigen webstek . En daar doet een mens al eens ontdekkingen. Zo blijk ik zowat om de hoek een biologisch en ecologisch verantwoorde baby- en kinderwinkel te hebben én is er ook niet zo erg veraf een bioslager - iets waar ik al een hele tijd naar op zoek ben om de vleeshonger van mijn gezin te lenigen zonder mijn veggiehart te breken en veggieziel te verloochenen (Meert, Lokeren). Ik kijk er al naar uit om op verkenning te gaan ! Wat ik wel nog mis in mijn onmiddellijke omgeving, is een heuse biowinkel met een aantrekkelijk aanbod en schappelijke prijzen. Blijkbaar is dat in mijn regio niet zo'n sinecure want de natuurwinkels die in de buurt ooit de deuren openden, hebben die na verloop van tijd bijna allemaal weer moeten sluiten. Volgens mij grotendeels door een gebrek aan goeie marketing, én een veel te wollig imago. Maar de beste stuurlui staan aan wal zeker ? Ook mijn werkplek zet haar beste biobeentje voor want het menu

Boys, boys, boys ...

Gisteren zag de tweede telg van S. en H. het levenslicht : Vince, een broertje voor de mooie Margot. Een heel dikke proficiat aan allen ! Margot werd geboren drie dagen voor de eerste verjaardag van Branco, Vince drie dagen na de eerste verjaardag van Lenca. Leuk weetje toch ... Sinds de geboorte van Lenca zijn er enkel jongetjes geboren in onze omgeving (Felix, Noah, Milan, Wies, Jarne en Vince). Al mijn hoop is nu gesteld op V. die eind augustus haar eerste kindje verwacht. Lieve V., een meisje alsjeblieft ! Anders is mijn Lenca het enige oestrogenenhoudertje tussen al dat testosterongeweld ... Vrouwelijke zwaai, Linneke

Ode aan Lenca, 04 06 09

Opstaan, kleine Lenca ! Vandaag geven we een prachtfeest voor jou ... We overstelpen je met knuffels en zoentjes, alsof je onze peilloze liefde nog niet kennen zou ... De slaap geurt nog in haar haren warme dromen kleven aan haar huid ik kan zo nog urenlang naar haar staren naar die wondermooie levensbuit. Goeiemorgen, lieve Lenca ! Laat de dag nu maar vlug beginnen ... Elk moment doordrenken we gaarne met puur geluk en zoete zinnen ... Haar blik is nog een tikkeltje slaapdronken haar eerste glimlach ontwaakt mee zachte babyhandjes reiken lonkend naar de veelbelovende dageraadfee. Kom nu maar mee, mooie Lenca ! Je bent klaar voor een nieuwe dag ... Bedankt voor elk wonderlijk moment en dat er nog veel van dat moois komen mag ...

Drempelkindje, één jaar later

Net één jaar geleden sloot ik mijn drempelkindje-blog af met een hoopvolle boodschap aan mijn toen nog ongeboren dochter. Tijd dus voor een vleugje nostalgie ... Liefste kleintje, We zijn aan het einde gekomen van het eerste deel van ons verhaal, Drempelkindje. 9 maanden – 39 weken lang - heb je vertoefd in mijn buik en heb ik geprobeerd je het beste mee te geven van mezelf door goed op mijn voeding te letten, voldoende te rusten en me regelmatig te laten onderzoeken. En je deed het schitterend. Week na week, dag na dag, groeide je en ontwikkelde je tot de baby die je nu bent en klaar is voor de grote wereld daarbuiten. Ik wens je een prachtig leven toe, kleintje. Vol liefde, warmte, vriendschap, geluk, gezondheid, vreugde. Ik zal je helaas niet voor alle pijn en verdriet kunnen sparen maar in dat geval zal je hopelijk steeds kunnen rekenen op de oprechte steun en warme troost van je familie en vrienden. Zoek je weg, wees jezelf en vind het geluk ; dat alles wens ik je toe met elke vez