De onbemande vrouw

Gisteravond mochten mijn liefste en ik op het appél bij de kleuterjuf van zoonlief, naar analogie met het oudercontact van vorig jaar . We waren benieuwd want momenteel hebben we heel wat minder rechtstreeks contact omdat ik weer aan het werk ben en de juf niet meer elke dag na schooltijd zie. De balans : hij is zeker mee met zijn leeftijd op vlak van motoriek, vaardigheden, communicatie en intelligentie. In puzzelen (ruimtelijk inzicht) is hij trouwens megasterk. Hij kan ook heel erg lief zijn en zal steeds zijn vriendjes helpen als hij kan. Minder sterk is hij in kleuren en hij durft nogal eens lui zijn. Soms vertikt hij het om werkjes uit te voeren, totdat de juf dreigt hem terug naar de eerste kleuterklas 'bij de kleintjes' te sturen. Zo ken ik mijn zoon. Zijn ego is sterk ontwikkeld en hij is heel gevoelig voor vernederingen. Het moeilijkste had ze het met zijn stijfkoppigheid. Hij kan haar echt uitdagen en blijft haar dan zonder verpinken in de ogen kijken. We hadden gelu

Plots gaat het onvoorstelbaar snel met dochterlief. Als ik even knipper met de ogen, lijkt ze plots weer iets nieuws te kunnen. Ik durf haar s nachts bijna niet meer alleen te laten, uit angst dat ik haar de volgende ochtend als achtienjarige hartenbreekster uit haar kamer zal zien komen ... Het begon vorige week met voorzichtig kruipen maar intussen kan ze in een mum van tijd overal aan en bij. Tot grote frustratie van broerlief die zijn heilige speelgoed ziet gemolesteerd worden door kleverige babyhandjes, om van haar gretige babykwijl maar te zwijgen. Ze kan een tijdje keurig stevig rechtstaan als ze zich ergens aan kan vasthouden en net zolang rechtop zitten als ze zelf wil (om zich zonder enige waarschuwing achterover te laten vallen dus waakzaamheid is geboden). En ze kan duidelijk haar wensen kenbaar maken door doelgericht te wijzen op wat ze wil en daarbij eisende geluiden te maken. Ze kan zelf drinken uit beker en fles, en eet al tal van zaken uit het vuistje (fruit, brood, ri

Een weekje vakantie en dat leidt tot een lange blogstilte want met die twee kabouters in huis schiet er maar weinig tijd over om te bloggen. Vooral omdat het de voorbije dagen ook nog eens mooi weer was en we dus zoveel mogelijk buiten zaten. Ik heb ook een beetje exclusieve mama-tijd ingebouwd voor elk van de twee en dat heeft werkelijk deugd gedaan. Dinsdagnamiddag mocht Lenca bij oma en had zoonlief me helemaal voor zich alleen. We zijn naar de Nieuwdonk gegaan en hebben er urenlang gestoeid in het zand en het water. Het was echt fijn om hem mijn volle aandacht te kunnen geven zonder dat ik met een half oor of oog zijn zus moest gadeslaan. Geen zorg in de wereld en alleen veel aandacht en tijd voor elkaar. Zoonlief straalde gewoon nadien dus dat is alvast voor herhaling vatbaar. Woensdag was het de beurt aan Lenca. Zoonlief mocht naar de oma - wat zouden we toch zijn zonder die altijd-klaarstaande oma ... - en dochterlief stond in het centrum van mijn aandacht zonder een drukke en l

Vrijdag een dagje vrij genomen. Het was mooi weer en dan konden we eens rustig winkelen en uit eten gaan, zonder baldadige kleuters en hongerige baby's. En ik had trouwens een belangrijke missie : een feestelijke outfit zoeken want mijn metekind doet over een maand haar communie. Is me dat zwaar tegengevallen ! Na een paar vergeefse en voor anderen waarschijnlijk hilarische pasbeurten heb ik het opgegeven en nu heb ik twee missies : een feestelijke outfit zoeken en 100 kilo vermageren - bij voorkeur vooral op borsthoogte ... Pff, die 10 maanden borstvoeding hakken er serieus in hoor. Zelfs een large slaagde er niet meer in om mijn boezem kuis in te kleden. Ik had dan ook zin om dochterlief 's avonds duchtig op haar nummer te zetten en de melkkraan volledig dicht te draaien, maar als die lieve babyoogjes en dat gretige mondje verlekkerd de borst zoeken, vallen mijn strenge voornemens meteen in duigen. Vooral als ze zich erna met een verlekkerd gesmak loskoppelt, een tevreden 

Overmorgen wordt dochterlief tien maanden. Ligt het aan mij of lijkt de tijd effectief steeds sneller te gaan ? Sinds vorige maand kan ze al een tijdje zelfstandig zitten en rolt ze zich ook van buik naar rug, maar weigert ze nog altijd de fles ... Dat betekent dus ook dat ik al tien maanden aan het borstvoeden ben. Met een gemiddelde van 600 ml per dag kom ik uit op een melkproductie van intussen 182 liter, al kan ik er wel een litertje naast zitten. Het merendeel gaat rechtstreeks naar (zeg maar: in) dochterlief maar sinds januari gaat er ook zo'n 200 ml melk per dag de gootsteen in (na het volstouwen van de diepvries) want ook afgekolfde melk wil mevrouw-ik-wil-live-borstvoeding-en-niets-dan-live-borstvoeding niet drinken. Als ik de ongeveer acht maanden borstvoeding van zoonlief daarbij optel, zou ik intussen dus al een flinke 300 liter melk hebben geproduceerd - das 150 liter per borst ... Proost ! Het voelt misschien wel zo maar in realiteit kom ik nog lang niet aan de staat

De voorbije weken heb ik nog maar eens op een professionele tweespalt gestaan - het wordt stilaan mijn tweede natuur ... :-) Ik begon 2009 met nieuw werk in Brussel. Dat valt over de hele lijn goed mee (jobinhoud, collega's, arbeidsvoorwaarden : allemaal super). Ik had me geen betere omgeving kunnen wensen om de wonden na mijn vorige werkdebacle (remember 1 en 2 ) te helen. Minder zijn : de reistijd (2 à 2,5 uren per dag) en vooral het tijdelijk karakter van het contract (tot eind november). Vandaar hield ik toch ogen en oren open voor eventuele buitenkansjes. En toen viel mijn oog op een functie in mijn eigen gemeente en een buurgemeente. De kans leek me klein dat ik in aanmerking zou komen aangezien de materie (huisvesting en woonbeleid) me compleet vreemd was maar ik mocht toch deelnemen aan het examen (schriftelijke eerste en mondelinge tweede ronde). En toen kreeg ik zowaar bericht dat ik was geslaagd ... Mijn aanstelling moest enkel nog worden goedgekeurd op de gemeenteraad