De onbemande vrouw

Dochterlief klokt momenteel af op acht weken – ACHT (!!!!!!) weken alweer. Onvoorstelbaar gewoon. Ze is in die periode zowat zes centimeter gegroeid en twee kilo bijgekomen. En dat allemaal enkel en alleen op basis van borstvoeding. Goe poeier, zoals ze hier zeggen … :-) Al heeft al dat gegroei ook een schaduwkantje want ze is intussen al uit een eerste reeks kleertjes gebarsten en dat geeft toch een wee gevoel. Haar te kleine kleertjes in een doos opbergen … Weten dat deze tijd nooit meer terugkomt. Bij zoonlief was er in het achterhoofd toch steeds de gedachte dat er nog een tweede kleintje zou kunnen komen, maar nu bij dochterlief weten we dat een derde telg geen optie is. En zo verdwijnen de kleinste babykleertjes definitief uit mijn leven – om een stelletje vriendinnen in blijde verwachting hopelijk nog blijer te maken. Ik zal toch eens een traantje wegpinken als ik de dozen uit huis zal dragen. Wat moet dat wel niet zijn als zelfs de grotere stukken, zoals de wieg, terug op zolde

Sinds kort slaagt mijn dochter er in om me helemaal te doen smelten. Na de voeding kijkt ze recht in je ogen en geeft een stralend brede glimlach totdat je knieën week worden ... Echt waanzinnig mooi. Je mag nog hondsmoe zijn, op zo'n moment kan je de wereld aan ! Al kan ook zoonlief er soms wat van. Toen ik onlangs snel naar beneden rende omdat dochterlief hevig huilde, betrapte ik hem op heterdaad. Hij was vanalles aan het proberen om haar te troosten : zachtjes over haar buikje strelen, haar tutje geven, met een rammelaar schudden, sussende geluidjes maken ... Ik besefte plotsklaps dat hij werkelijk en oprecht om haar geeft en dat moment was dan ook onbetaalbaar. Dat hij drie seconden erna weer als een luidruchtige tornado rond haar raasde, doet er niet toe ... Het leven zoals het is ...

Sinds kort ben ik met postnatale kine gestart. De nadruk ligt vooral op de buikspieren en dat zal ik geweten hebben. Maar het doet wel deugd. Normaal gezien mag ik ook terug beginnen lopen dus ook daarvoor zal ik mijn moed eens moeten samen rapen. Wel een goede, stevige sportbh aantrekken en best meteen na het geven van borstvoeding gaan lopen want anders zal mijn buitensporige cupmaat voor de nodige problemen - en ongewenste blikken - zorgen. Benieuwd of de buikspieroefeningen en loopsessies komaf kunnen maken met mijn moederbuik. Ik hoop het echt want ik voel me toch nog iets te jong om met een uitgezakt lijf door het leven te gaan. Alle hens aan dek dus! :-) Gespierde zwaai, Linneke

Een hilarisch relaas over de Belgische perikelen in een humoristisch jasje ...

Vorige week zijn we naar Plopsaland getrokken met zoon- en dochterlief, en een stel vrienden. Het weer viel goed mee en de drukte gelukkig ook. Aanvankelijk maakte ik me wat zorgen over de borstvoeding maar er waren gelukkig genoeg rustige hoekjes te vinden - al was complete privacy weliswaar uitgesloten. Zoonlief had de tijd van zijn leven. Vooral de snelle attracties vielen in zijn smaak - hij lijkt dus toch nog een beetje op mij ... :-) Rond de middag had hij even een inzinking maar toen verhuisden we dochterlief naar de draagdoek en mocht zoonlief in de buggy. Dochterlief liet het alvast niet aan haar hart komen want zodra ze haar draagdoek ruikt, vallen haar ogen al dicht. Meer attractiegenot was aan haar niet besteed ... Tegen sluitingstijd was zoonlief compleet uitgeteld, en wij ook ...

Dochterlief heeft een apart gevoel voor humor. Gisteren lag ik haar gezellig te voeden in bed en moest ik even terugdenken aan de borstvoedingstijd met zoonlief: die verstond namelijk de kunst van het 'projectielbraken': hij dronk gretig aan de borst, liet dan een boer en kotst in één gulp alle melk in het rond. Er is al wat afgedweild ten huize Bollewerk. Ik bedacht net dat we dit scenario bij dochterlief gelukkig niet zagen gebeuren, maar de herinnering /gedachte was nog niet afgemaakt of plots kotste ze in één gulp alle melk eruit ... Mocht ik het bed verschonen en de dweil boven halen. Gelukkig weet ik intussen al dat dit perfect normaal is bij babies, zolang ze er geen last van lijkt te hebben en meteen erna gewoon weer tevreden is, plus als ze genoeg gewicht blijft winnen... Dat alles is alvast het geval bij haar dus alvast geen probleem hier. Wat ik meer problematisch vind, is haar jongste nachtelijke gewoonte. Zo heeft ze het s avonds redelijk lastig om in slaap te gera

Hm, dochterlief is een maand oud dus hoog tijd om de lijfelijke balans van mama op te maken. De tweede zwangerschap heeft alvast duidelijk meer sporen nagelaten dan de eerste. Kon ik na de geboorte van zoonlief meteen weer in mijn gewone kleren, nu wil het maar niet lukken. Vooral de onderbuik en heupen zijn hemeltergend en alle broeken blijven dan ook op frustrerende hoogte haperen ... En ook de weegschaal blijft vastgeroest. De zwangerschapskilo's zijn er af - uitgezonderd eentje - maar ik wil toch een paar kilo kwijt die ik ook ervoor al teveel meesleurde. Wie me vorige keer verzekerde dat borstvoeding de kortste weg naar vermageren is, kan een klap voor zijn kop krijgen want met de borstvoeding van zoonlief kwam ik maar liefst drie kilo bij en ook nu ziet het er niet naar uit dat ik gewicht zal verliezen door dochterlief het beste van moeder natuur te geven. Volgende week mag ik voor het eerst naar de kine en ik zal haar alvast vragen om vooral de buikspieren wat aan te spannen

Dochterlief mocht gisteren - vier weken na haar geboorte - op controle bij de kinderarts in het ziekenhuis. Verdict: exact één kilo boven haar geboortegewicht en 5 cm gegroeid. Ons dametje doet het dus uitstekend. Eten kan ze alvast als de beste. Inslapen is het grootste probleem, dat lijkt haar enkel te lukken op de arm, in de draagdoek of de auto. Maar eens ze slaapt, is ze een echte marmot. Vannacht heeft ze trouwens voor het eerst iets meer dan 5 uren doorgeslapen. Ik moest haar wel van ongeveer 22 u tot middernacht constant aan de borst houden (het beruchte clustereten) maar nadien respecteerde ze mijn nachtrust tot iets over 5 uur. Chapeau indeed. En zoonlief bleef ook keurig doorslapen dus die vijf uren waren echte, ongestoorde nachtrust. Zo mogen ze gerust nog verder doen, al mag het natuurlijk ook nog uitbreiden naar zes, zeven en misschien zelfs acht uren ... Maar laat ik niet te hard van stapel lopen, het was al een maand geleden dat ik nog eens vijf uren op een nacht heb ge