De onbemande vrouw

Tinternet blijft toch een boeiend en vooral leerzaam medium. Bekijk deze site maar eens met nuttige opvoedtips ! Een aanrader, vooral voor jonge ouders ... :-)

Dit weekend was het bij ons thuis een heuse pyjama-party! Ja-ha, ik heb zoonlief op één nacht tijd zeven verse pyjama's aangetrokken. Achtereenvolgens, wel te verstaan, niet gelijktijdig ... Je ziet, buikgriep zorgt soms voor feestelijke toestanden! :-)

Precies elf jaar geleden ben ik een trotse meter geworden! Op die dag zagen namelijk mijn nichtjes T. & M. het levenslicht. Ik mocht als zus van de kersverse mama meter zijn van de eerstgeborene. Dat bleek dus T. te zijn. Ze waren beide klein en fijn maar toch al sterk genoeg om bijna meteen buiten de couveuse te blijven. Chapeau voor hen, en chapeau voor hun mama die de zwangerschap zo moedig heeft uitgedragen ... Toen zagen ze er heel gelijk uit maar nu zijn ze compleet verschillend, zowel van uiterlijk als karakter. Maar dat ze houden van feestjes en dus graag verjaren, dat is toch nog een gezamenlijke kenmerk. Gefeliciteerd, meisjes! Nog een fijne verjaardag ...

Aangezien ik graag mijn kindjes wil zien opgroeien en dus geen zin heb in een voortijdige dood door werkperikelen , ben ik me momenteel aan het bekwamen in het nobele ambt van het 'loslaten'. In de praktijk komt dat vooral neer op zwijgen en slikken. En daar ben ik dus niet goed in, absoluut niet. Maar ik heb intussen geleerd dat je soms meer wint door zaken over je heen te laten gaan dan door steeds je grote gelijk te willen halen, ook al is de verleiding soms zo groot. Misschien is de belangrijkste les wel de realisatie dat je soms moet luisteren naar de betekenis achter woorden en niet alles te letterlijk nemen. Soms doen mensen boude uitspraken die op niets zijn gestoeld en dan heb je de keuze: ofwel begin je een potje jij-bakken met wederzijdse verwijten en een escalerend conflict, ofwel zoek je naar de emoties achter die uitval en probeer je daar iets aan te doen door ze een plaats te geven en dus te erkennen. Wat trouwens niet hetzelfde is als die persoon gelijk te geven

Voor de bezorgde lezer: zoonlief heeft het pad van de horrornachten terug verlaten ... Hoera! Hij wil wel niet meer in zijn eigen bed slapen en heeft het tweepersoons logeerbed ingepalmd. Maar we zijn al gelukkig dat hij eindelijk weer eens een deftige nachtrust heeft (en wij ook natuurlijk). Toen ik hem gisteravond vroeg of hij dan nooit meer in zijn autobed wou slapen, was hij heel duidelijk: neen, wat hem betrof, mochten we zijn bed aan zijn vriendinnetje geven ... :-) Ik heb hem voorgesteld het bed voorlopig toch maar te houden voor zijn broertje of zusje - dat is trouwens met zijn prenatale gat in de boter gevallen - en dat was ook OK. Zolang hij er maar niet meer in hoeft te liggen. En we dachten juist dat hij pas op 30-jarige leeftijd, en dan nog met tegenzin, dat bed zou inruilen voor een meer volwassen exemplaar ... Zowat 1,5 jaar geleden was hij dan ook zo trots en blij met zijn stoere jongensbed. Al zou het me eigenlijk niet mogen verbazen want zoonlief heeft nu eenmaal (ve

Het is nu officieel want het staat in de kwaliteitskrant De Standaard : kinderen zijn niet leuk ! Wie het niet zo op kinderen heeft begrepen, krijgt er gratis zelfs nog drie tips bij. Is er meteen een forum opgestart om te argumenteren waarom kinderen wel leuk zouden zijn ... :-)

Was ik gisteren nog lichtjes euforisch met het resultaat van ons harde werk van de voorbije weken en maanden, vandaag hebben ze dat vreugdevuur vakkundig gedoofd ... Blijkbaar wordt arbeidsvreugde en werklust liefst zoveel mogelijk in de kiem gesmoord - stel je voor : ik zou eens met plezier kunnen komen werken ... :-) Als ik ooit een goede raad mag geven aan jongeren aan het begin van hun schoolcarrière: kies nooit voor een opleiding communicatie, laat staan voor een loopbaan! Na een dikke tien jaar communicatiewerk kan ik enkel besluiten dat alles wat verkeerd gaat, aan 'slechte' communicatie wordt toegeschreven en dat alles wat er goed uit ziet, zeker nooit onze verdienste is ... Eigenlijk ben ik gewoon flink boos nu want de directie heeft mijn overste onverwacht aangevallen op tal van fronten over uiteenlopende futiliteiten, waarop ze natuurlijk compleet onvoorbereid was en zich dus niet kon verweren. Terwijl elke opmerking probleemloos kan worden gecounterd. Er valt ons du

Het harde werk van kort voor de kerstvakantie begint stilaan zichtbaar te worden in de wandelgangen ... Het heeft semi-professionele fotoshoots, duizend ontwerpen, een zware breuk met de huisstijl en onnoemelijk veel bloed, zweet en tranen gekost maar we zijn heel erg te spreken over het resultaat. De popupstand is een schot in de roos. Ook de folders zijn kleurrijk geworden - al heeft de drukker hier iets teveel bespaard in zijn inktgebruik want de kleuren mochten nog iets meer 'spreken'. Soit, de SID in-beurzen zijn hiermee geruisloos kunnen starten. De deadlines zijn gehaald. Nu kunnen we ons weer op andere deadlines storten! t Zal nodig zijn want onze in-bakjes puilen alweer uit ... Vooruitziende zwaai, Linneke

Aangezien zoonlief niet voor rede vatbaar is en onze nachten blijft terroriseren met urenlange brulpartijen, begin ik te broeden op een noodscenario. Zoonlief dumpen in ons tuinhuis lijkt me net één brug te ver (alhoewel de verleiding vannacht toch wel bijzonder groot werd), maar misschien moeten we er toch eens over denken om hier onze toevlucht te zoeken. Wedden dat hij daar slaapt als een roos? Maar ook wij zouden dan eens een (paar) nachtje(s) ongestoord kunnen slapen en stilaan wordt dat echt hééééééééééééél erg aanlokkelijk ... Misschien geraak ik dan ook eens verlost van mijn zware verkoudheid die in een heuse sinusitis is ontaard. En olé, als zwangere vrouw mag je quasi niets van medicijnen slikken. Nog geen onnozel dafalganneke, laat staan een neusspray om eens een neus vol frisse lucht te kunnen happen ... Je moet rusten, zeggen de witjassen dan vermanend. Ja haha, zeg nu nog eens dat artsen geen gevoel voor humor hebben ... Wanhopige zwaai, Linneke

Vannacht nog maar eens de tanden stuk gebeten op zoonlief... Terwijl hij lange tijd door alle geluid heen sliep - er mocht zelfs een kudde bizons naast zijn bed denderen, hij gaf geen krimp - is dat de laatste tijd allesbehalve het geval. Wind, regen, buren die een stoel verschuiven, een krakende traptrede, een wegrijdende auto ... bijna alles volstaat om zoonlief uit zijn slaap te halen en hiervan kond te doen voor de hele wereld. Normaal gezien slaapt hij snel weer in na wat sussende woorden maar dat geldt niet bij luidruchtige weerelementen. En jawel, vannacht hadden we prijs: regen én wind! De vorige keren namen we hem dan redelijk snel bij ons in bed maar een driejarige kleuter tussen je in, is een waterdichte garantie op een nachtje waken : dan een hand in je gezicht, dan een knie tegen je buik, dan een zucht, en nog snel een trap tegen je arm ... Klein grut ligt geen seconde stil. Ik besloot dan ook om op de tanden te bijten en zoonlief te leren dat weerelementen deel uitmaken v

Zaterdag maakten we onze opwachting in het Sportpaleis voor het eerste optreden van Natalia met En Vogue en Shaggy . De perskritieken waren lovend , prijzend , waarderend ... En terecht! Al wordt er soms wat smalend gedaan over de Vlaamse zangspoeling, Natalia is duidelijk geen Laura Lynn (gruwel) ... Geen diepgravende nummertjes maar lekker swingende songs. En dat kan ik best eens smaken. Ik ben dan ook een muzikale veelvraat die zowat alles kan waarderen: puccini, chopin, manu chao, ozomatli, madonna, natalia ... :-) Enkel jazz en hiphop zijn niet aan mij besteed. Natalia is alleszins een 'madame' die er staat, met een charisma en een uitstraling waar je enkel bewondering voor kan hebben. Al hadden we op het einde de indruk dat haar stem weer wat begon te lijden onder het muzikale geweld want bij de stillere nummers kwamen de hoge tonen er moeizaam en hees uit. Hopelijk is het onze verbeelding en werkt ze haar optredens probleemloos af. Het is haar alleszins gegund want wat